Μένω Σπίτι, Αλλά παραμένω Ενεργή
Σε επαφή με τους φίλους μου και με την κοινωνία. Όχι γιατί πρέπει. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα πρέπει και οι γραμμές. Αλλά γιατί αγαπώ τη ζωή και ο έρωτας για τη ζωή δεν τελειώνει ποτέ. Και γιατί δεν θέλω να γίνω εγώ ο κρίκος που θα σπάσει η αλυσίδα
Εγκαινιάζω σήμερα το Ημερολόγιο Εγκλεισμού και σας καλώ να τα λέμε και από εδώ, όπως και από το Blog μου.
Ανοιχτά και έξω από τα δόντια.
Γιατί κανείς δεν μπορεί μόνος του και γιατί Υπάρχει και η επόμενη μέρα που Πρέπει να μας βρεί Δυνατούς και Έτοιμους για μια Νέα Αρχή.
Ακολουθήστε με και παραμείνετε Ενεργοί συμμετέχοντας στην ανοιχτή μας συζήτηση.
Μπορεί και να αξίξει.
Διαβάστε το άρθρο ΕΔΩ και σε ελεύθερη μετάφραση ΕΔΩ .
Ενιαφέρον για να δούμε τι σημαίνει να ζείς με την απειλή και έγκλειστος/η, πώς θα είναι η επόμενη μέρα, πώς θα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ενδιαφέρον για να δούμε, τι σημαίνει εθνικισμός και απομόνωση και τι παγκόσμια αλληλεγγύη και συνεργασία.
Και για να αποφασίσουμε αν θέλουμε να εξανθρωπίσουμε την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις ή να παραμείνουμε μοναχικοί περιπλανώμενοι στον πλανήτη του εαυτού μας.
Η ανθρωπότητα παγώνει όταν η Βρετανία ανακοινώνει ότι θα ακολουθήσει την “ανοσία της αγέλης”, μια απάνθρωπη στρατηγική για να αντιμετωπίσει την πανδημία. Την ίδια ώρα στα λιμάνια της Μεσογείου και στα σύνορα της Ευρώπης, κυνηγημένοι άνθρωποι θεωρούνται σαν απειλή και αντιμετωπίζουν ακραίες και απάνθρωπες επιθέσεις. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπάρχει η ελπίδα. Η μεγαλειώδης Αλληλεγγύη των φτωχών. Η Κούβα, που είναι εδώ και δεκαετίες σε οικονομική καραντίνα, στέλνει φάρμακα και νοσηλευτικό προσωπικό σε Κίνα και Ιταλία.
Αυτά, για να τα αναγνώσουμε τώρα, αλλά και την επόμενη μέρα.
Μήπως καταλάβουμε πως πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξουμε ζωή.
Επειδή όλα στη ζωή συνδέονται, με τρώει μια σκέψη εδώ και καιρό και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Ο Πλανήτης σήμερα υποφέρει από τις συνέπειες της πανδημίας. Σχεδόν 250.000 είναι οι νεκροί, μεγάλος είναι ο φόβος και η τρομοκρατία και ο περιορισμός της ελευθερίας για εβδομάδες λόγω της καραντίνας μας στοίχησε πολύ. 75 περίπου χρόνια πριν, ο Πλανήτης ένιωσε τη φρίκη από έναν άλλο εχθρό, που μπορεί να μην ήταν ιός, αλλά ήταν πολύ πιο τρομερός και θανατηφόρος και έθεσε σε καραντίνα / αφαίρεσε κάθε ελευθερία εκατομμυρίων ανθρώπων για πολλά χρόνια.
Πρόκειται για το Ολοκαύτωμα. Την ντροπή του «πολιτισμού» μας. Τότε, που το μίσος εξόντωσε έναν ολόκληρο λαό και γέμισε τα στατόπεδα συγκέντρωσης με εκατομμύρια αθώους ανθρώπους.
Τότε, που δολοφονήθηκαν από τους ναζί:
– 1.000.000 αθώα παιδιά
– 6.000.000 περίπου Εβραίοι
– 1.800.000 Πολωνοί
– 250.000 Τσιγγάνοι
– 200.000 άτομα με αναπηρία
– 100.000 Κομμουνιστές
– 85.000 Μασόνοι και Μάρτυρες του Ιεχωβά
– 15.000 ομοφυλόφιλοι
– 330.000-1,2 εκατομμύρια Σέρβοι, που δολοφονήθηκαν
από Κροάτες Ναζί.
Και καταλήγω στο συμπέρασμα πως το μίσος, αυτός είναι ο εχθρός μας. Αυτή είναι η παγκόσμια απειλή που όρια δεν έχει. Και πολύ φοβάμαι για την επόμενη μέρα, αν η απειλή δεν καταφέρει να μας ενώσει, ούτε αυτή τη φορά.
Ελένη Σταύρου 