Με τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο Οικογενειακό και Εργατικό Δίκαιο που έγιναν από την Κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου μετά από πολύχρονους και συστηματικούς αγώνες του Γυναικείου Κινήματος, τέθηκαν οι βάσεις για την εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών και την ισότητα των φύλων.
Καθοριστικής σημασίας ήταν ο ρόλος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος στον αγώνα για ίσα δικαιώματα και σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Την περίοδο 2009 – 2011 επί Κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου η ισότητα πήρε «σάρκα και οστά» με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού γυναικών στην Κυβέρνηση και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, για πρώτη φορά.
Την ίδια περίοδο έγιναν ουσιαστικές, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για την ισότητα των φύλων όπως:
- Η υπογραφή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, που η χώρα μας πρώτη υπέγραψε το Μάϊο του 2011 και χρειάστηκε να περάσουν 7 χρόνια για να γίνει Νόμος του Κράτους το 2018
- Η δημιουργία 61 συνολικά δομών φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών σε όλη την Ελλάδα
- Η δημιουργία της τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 που έδωσε για πρώτη φορά τη δυνατότητα στις γυναίκες – θύματα βίας να μιλούν ανοιχτά, να ενημερώνονται και να συζητούν με ειδικούς επιστήμονες για θέματα που ως τότε ήταν ταμπού.
Όμως, παρόλες τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, συντηρητικές νοοτροπίες και συμπεριφορές που είναι βαθιά ριζωμένες στην κοινωνία μας εξακολουθούν να συντηρούν έμφυλες ανισότητες.
Στην εποχή μας, οι προκλήσεις για τις γυναίκες είναι διαφορετικές και αφορούν κυρίως τη μάχη για επιβίωση, την οικονομική ανεξαρτησία, την καταπολέμηση της έμφυλης βίας και την περιφρούρηση κεκτημένων δικαιωμάτων.
Σήμερα, οι γυναίκες ζούν στην ανασφάλεια και είναι περισσότερο εκτεθειμένες στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Έχουν να αντιμετωπίσουν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, την οικονομική ανέχεια, τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, τις ελλείψεις του κοινωνικού κράτους, τη χαμηλή συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Η έμφυλη βία είναι ένας σύγχρονος εφιάλτης για εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο. Ακούμε καθημερινά για περιστατικά κακοποίησης, ξυλοδαρμών, βιασμών ακόμη και φόνων γυναικών, για περιστατικά που αποτελούν ντροπή για μια δημοκρατική, προοδευτική κοινωνία. Παράλληλα, η ενδοοικογενειακή βία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας.
Οι γυναίκες είναι εκτεθειμένες στη βία παντού. Στο σπίτι, στο εργασιακό περιβάλλον, στο φιλικό περιβάλλον, στο σχολείο, το δρόμο, το διαδίκτυο.
Η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο ζοφερή, αν αναλογιστούμε ότι τις περισσότερες φορές οι γυναίκες δεν μιλούν, οι θύτες δεν τιμωρούνται και ο φαύλος κύκλος της βίας ανακυκλώνεται με την ίδια ή μεγαλύτερη ένταση.
Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση που είναι χρέος μας να αλλάξουμε.
Σήμερα χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, να ξαναφτιάξουμε τα πρότυπα που αναπαράγονται από τα σχολεία και τα ΜΜΕ για να μην ξεχωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο ή άλλη διάκριση, να μην αποκλείουν, να μην στοχοποιούν, να μην περιθωριοποιούν .
Μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να τολμάμε, να συμμετέχουμε Ενεργά στους αγώνες για Ισότητα και Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Να ενώσουμε και να δυναμώσουμε τις φωνές μας.
Να μην επιτρέπουμε να παίρνονται αποφάσεις για εμας, χωρίς εμάς.
Ελένη Σταύρου 