Ομιλίες

Ομιλία μου στην 11η Συνδιάσκεψη Γυναικών Γραμματείας Ισότητας ΟΤΟΕ – 22/11/2018

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Χαίρομαι που είμαι σήμερα εδώ μαζί σας, εκπροσωπώντας το Δίκτυο Ισότητας του Κινήματος Αλλαγής και το Δίκτυο Γυναικών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών.

Είναι μεγάλη μου η τιμή και ακόμη μεγαλύτερη η συγκίνηση σήμερα. 35 χρόνια πριν, μια βροχερή ημέρα του Νοεμβρίου του 1983 πέρασα για πρώτη φορά το κατώφλι ενός επαρχιακού καταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας, εκεί που πρωτοδιορίστηκα.
Αυτή η ζωντανή σχέση κράτησε για 30 ολόκληρα χρόνια μέχρι το 2014, όταν μετά τη διάλυση της Αγροτικής και τη συγχώνευση της με την Τράπεζα Πειραιώς αποχώρησα με εθελούσια, όπως και χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί μου.

Όλα αυτά τα χρόνια , όπως περίπου μέχρι και σήμερα συμβαίνει, εμείς οι γυναίκες είμασταν κάτι σαν υπάλληλοι δεύτερης ταχύτητας . Όχι όμως με δική μας ευθύνη

Παρόλο που από το 1981 η Κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου με τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό και εργατικό δίκαιο έβαλε τα θεμέλια για την εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών και στις εργασιακές σχέσεις.

Ένα έργο που συνεχίστηκε τη διετία 2009 – 2011 με τη συμμετοχή για πρώτη φορά μεγάλου αριθμού γυναικών στην Κυβέρνηση Γιώργου Α. Παπανδρέου και τα κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά και με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για την προστασία των γυναικών από την έμφυλη βία, όπως για παράδειγμα είναι η λειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής SOS 15900 που έδωσε για πρώτη φορά τη δυνατότητα στις γυναίκες – θύματα βίας να μιλούν ανοιχτά, να ενημερώνονται και να έρχονται σε επαφή με ειδικούς επιστήμονες

Εμείς οι γυναίκες εξακολουθούμε να είμαστε η συντριπτική μειοψηφία στα κέντρα λήψης αποφάσεων, αν και αριθμητικά είμαστε πολύ περισσότερες από τους άνδρες συναδέλφους μας.

Στις τράπεζες, πόσες γυναίκες κατέχουν διευθυντικές θέσεις?

Πόσες γυναίκες είναι επικεφαλής τραπεζών και γενικότερα εταιριών του χρηματοπιστωτικού τομέα εδώ στην Ελλάδα , αλλά και σε όλη την Ευρώπη;

Που είμαστε εμείς όταν λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν την οικονομική ανάπτυξη, την απασχόληση, τις εργασιακές σχέσεις και οτιδήποτε άλλο μας αφορά;

Πόσες γυναίκες συμμετέχουν στα συνδικαλιστικά όργανα?

Εξαιρετικά λίγες και αυτό σημαίνει ότι εμείς οι γυναίκες απουσιάζουμε από τις διαπραγματεύσεις για τα θέματα που μας αφορούν.
Πως περιμένουμε λύσεις ευνοϊκές και για μας, χωρίς τη δική μας συμμετοχή;

Δεν είμαστε ούτε λιγότερες έξυπνες, ούτε λιγότερο ικανές.
Σε πολλές όμως περιπτώσεις, έχουμε μάθει να πιστεύουμε λιγότερο στις ικανότητές μας, να είμαστε λιγότερο φιλόδοξες, να είμαστε περισσότερο αυστηρές με τον εαυτό μας και να μην διαπραγματευόμαστε για μας.

Τα αποτελέσματα μιας παγκόσμιας έρευνας έδειξαν ότι το 57% των ανδρών διαπραγματεύεται τον πρώτο του μισθό, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες είναι μόλις 7% και πως οι οι άνδρες αποδίδουν την επιτυχία τους στους ίδιους,
ενώ οι γυναίκες αποδίδουν την επιτυχία τους σε άλλους εξωτερικούς παράγοντες.

Οι περισσότερες γυναίκες θαυμάζουν την πολύ δυναμική Πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντερν, που κατέρριψε τα στερεότυπα, αλλά απορρίπτουν ή μπορεί και να χλευάζουν κάθε δυναμική γυναίκα από το δικό τους περιβάλλον.

Τα προβλήματά μας είναι κοινά και δεν μπορεί να μας τα λύσει κανείς όταν εμείς είμαστε απούσες.

Να τολμάμε.
Να συμμετέχουμε.
Να έχουμε ενεργή δράση.
Τίποτε δεν μας χαρίζεται αν εμείς δεν το διεκδικήσουμε.
Μόνο με τη δική μας συμμετοχή μπορούμε να κατακτήσουμε αυτό που πραγματικά μας ανήκει. Ισότιμη θέση δίπλα στους άνδρες συναδέλφους μας.

Εμείς στο Κίνημα της Αλλαγής θα είμαστε πάντα δίπλα σας υποστηρίζοντας τους αγώνες σας για

Ισότητα και ίσες ευκαιρίες στο εργασιακό περιβάλλον
Ισότιμη συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων
Προστασία της μητρότητας, πατρότητας και της οικογένειας
Ίσες αμοιβές για ίση προσφορά εργασίας
Πρόληψη και καταπολέμηση τής έμφυλης βίας στις εργασιακές σχέσεις
Εξισορρόπηση της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής με την βελτίωση και δημιουργία νέων δημόσιων δομών φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων . Αλλά και για οποιοδήποτε άλλο δίκαιο αίτημά σας.

Ομιλία μου στην εκδήλωση της Τοπικής Οργάνωσης ΚΙΝΑΛ Ιλίου, 24/10/2018

Συντρόφισσες και Σύντροφοι Φίλες και φίλοι

Γεννήθηκα, ζώ και μεγάλωσα τα δύο μου κορίτσια εδώ στη Δυτική Αθήνα, στο διπλανό Περιστέρι.Μοιράζομαι μαζί σας τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους προβληματισμούς για μας και τα παιδιά μας.

Η μακροχρόνια οικονομική κρίση έπληξε αμείλικτα την περιοχή μας. Τη Δυτική Αθήνα . Ζούμε σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Η ανεργία να καλπάζει, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους και τις γυναίκες.

Καλές επιχειρήσεις να αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο. Νέοι να μην μπορούν να ονειρευτούν εδώ στην πατρίδα τους και να αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερο μέλλον. Ηλικιωμένοι δεν έχουν πια χρήματα ούτε για τα φάρμακα τους καλά – καλά με τις μικρές συντάξεις που παίρνουν.

Οι πελατειακές πρακτικές και αντιλήψεις, η δυσλειτουργία του κράτους και της δημοκρατίας μας, και η κατασπατάληση των δημοσίων οικονομικών από την Κυβέρνηση Καραμανλή που με τα ψευδή στοιχεία διέσυρε τη χώρα μας διεθνώς, μας οδήγησαν σε αδιέξοδα και στη λήψη του αναγκαστικού δανείου δηλ. των μνημονίων.

Εμείς, η προοδευτική παράταξη, πρέπει όμως να είμαστε περήφανοι για όσα καταφέραμε σε περίοδο βαθιάς κρίσης. Να μην ξεχνάμε ότι ήμαστε εμείς, η Δημοκρατική μας Παράταξη, που από το 1981 με τις Κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου έσκυψε στο πλευρό των αδικημένων, των ανθρώπων με χαμηλά εισοδήματα, των ηλικιωμένων, των μη ισχυρών. Έσκυψε στο πλευρό των ανθρώπων της περιοχής μας, νοιάστηκε για τα προβλήματά μας, ανέβασε το επίπεδο ζωής μας.

Να μην ξεχνάμε ότι είναι η Δημοκρατική μας Παράταξη που το 2009 επί Κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου ήρθε σε μετωπική ρήξη με τα μεγάλα συμφέροντα, το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά, χωρίς να υπολογίσει πολιτικό κόστος. Για να σταματήσει η κατασπατάληση των χρημάτων του ελληνικού λαού.

Η πρώτη αριστερή Κυβέρνηση στην ιστορία, η Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου με το «Συμβόλαιο με το λαό» μίλησε στην καρδιά των εργατών, των βιοτεχνών, των γυναικών, των νέων και του κάθε απλού πολίτη.

Ποιος θέσπισε, χωρίς κανένα κόστος, τη διαύγεια, την υποχρεωτική δηλαδή δημοσίευση, για πρώτη φορά στην ιστορία, όλων των αποφάσεων της διοίκησης στο διαδίκτυο;
Για να μαθαίνει άμεσα ο κάθε πολίτης στο Ίλιον, στο Περιστέρι, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη , τη Θράκη που ξοδεύονται τα χρήματά του και να αξιολογεί τις αποφάσεις της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ποιος θέσπισε την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, τη δημόσια προκήρυξη για την επιλογή ανώτατων στελεχών, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση που οδήγησε σε 50% μείωση του κόστους των φαρμάκων;

Ήταν η Κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου που τόλμησε να τα βάλει με τα συμφέροντα, κάνοντας την επανάσταση του αυτονόητου και καθιερώνοντας:

το θεσμό του Εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος,
την ανεξάρτητη Αρχή καταπολέμησης μαύρου χρήματος,
την κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου,
τον έλεγχο της νομιμότητας των καταθέσεων που μεταφέρονται στο εξωτερικό
τον περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας.

Σήμερα έχουμε χρέος να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο

Μπορεί να γονατίσαμε, να πέσαμε, τώρα όμως ήρθε η ώρα να σταθούμε ξανά στα πόδια μας.

Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε αυτούς τους αγώνες για ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, κατάργηση των προνομίων, εξάλειψη του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς, προστασία της μητέρας του παιδιού και των γηρατειών.

Στην περιοχή μας, εδω στο Ίλιον:

Το Πάρκο Τρίτση είναι σε εγκατάλειψη ενώ θα μπορούσε να γίνει ανάπλαση για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων που θα αναβαθμίσει και τις περιοχές μας.
διαδημοτική συγκοινωνία δεν υπάρχει για να συνδέονται οι περιοχές μας. Ο σταθμός μετρό του Αιγάλεω δεν έχει σύνδεση με τους σταθμούς του Περιστερίου, αν και είναι σε κοντινές αποστάσεις.

Τώρα , με το σπάσιμο της Β ́Αθήνας είναι ευκαιρία να παλέψουμε για να αναδείξουμε τα ειδικά θέματα των περιοχών μας. Είναι ευκαιρία να αγωνιστούμε για το μέλον μας.

Η κρίση δεν άφησε αλώβητη την κοινωνία μας, στο σύνολό της. Η κρίση μας άλλαξε, η κρίση μπορεί να μας κάνει καλύτερους.

Σας καλώ να δώσουμε έναν αγώνα με επίκεντρο τις γειτονιές μας και τους ανθρώπους μας για να γίνει η ζωή μας πιο ανθρώπινη. Να γίνουμε ενεργοί πολίτες, χρήσιμοι για τον τόπο μας , για τα παιδιά μας, για τους πολλούς και αδικημένους. Να αγωνιστούμε μαζί για τους νέους, τις γυναίκες, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους ηλικιωμένους. Όλοι μαζι θα τα καταφέρουμε
Καλό μας αγώνα.

Ομιλία μου στην εκδήλωση του Συλλόγου Συνταξιούχων ΑΤΕ για την αλληλεγγύη και τον εθελοντισμό.

Όταν πριν λίγα χρόνια οι συνθήκες με ανάγκασαν να αποχωρήσω με εθελούσια εξοδο από την Τράπεζα πειραιώς, όπως και χιλιάδες άλλους συναδέλφους μας , μέσα στην οικονομική κρίση, είδα από πολύ κοντά τις ακραίες ανισότητες, τις κοινωνικές αδικίες, το ρατσισμό και το μίσος να καλλιεργούνται και να κινδυνεύουν να φωλιάσουν στις καρδιές των ανθρώπων.

Τότε συνειδητοποίησα ότι έχω και εγώ ευθύνη όπως και όλοι μας. Και ότι μπορώ , μπορούμε να αγωνιστούμε για να γίνει πιο δίκαιιος και πιο ανθρώπινος ο κόσμος μας. Ετσι αποφάσισα να μπώ ενεργά στην κοινωνική και πολιτική δράση, σε εθελοντική πάντα βάση. Όχι για να γεμίσω δημιουργικά το χρόνο μου , αλλά γιατί πιστεύω στη δύναμη του εμείς αντί του εγώ. Γιατί κανείς δεν μπορεί να είναι είναι καλά, αν οι άλλοι γύρω του δυστυχούν.

Τα τελευταία 3 χρόνια ως επικεφαλής του Δικτύου Γυναικών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, που έχω την τιμή να είμαι, συμμετέχω ενεργά στους αγώνες όχι μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών, αλλα για τα δικαιώματα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Των προσφύγων, των μεταναστών, των ατόμων με αναπηρία, των ΛΟΑΤΚΙ. Ενάντια στο ρατσισμο, το φασισμό και τη ρητορική του μίσους.

Όλα αυτά τα χρόνια με μηδενικούς οικονομικούς πόρους, κάναμε με το Δίκτυό μας μια σημαντική προσπάθεια με ανοιχτές δράσεις κατά της έμφυλης βίας, του ρατσισμού και για τη βιώσιμη ανάπτυξη με ισότιμη συμμετοχή των γυναικών. Οργανώσαμε εθελοντικές αιμοδοσίες, ανθρωπιστική βοήθεια για τους πυρόπληκτους στο Μάτι , αλλά και δράσεις κατά του φασισμού.

Θέλω να καταθέσω την άποψή μου μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες από την ενεργή κοινωνική και πολιτική μου δράση για ένα πολύ σημαντικό θέμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σημερα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.Τις κοινωνικές ανισότητες και τις κοινωνικές αδικίες και πως μπορούμε να δράσουμε για να τις μειώσουμε, να τις εξαλείψουμε. Πάντα Βεβαίως με εθελοντική προσφορά. Αλλά με ποιό τρόπο;

Με Φιλανθρωπία ή μεσω της κοινωνικής αλληλλεγύης;

Η φιλανθρωπία υποδηλώνει κάτι ταπεινωτικό για όσους τη λαμβάνουν και δίνει άλλοθι, κάτι σαν συγχωροχάρτι, στις ανισότητες. Υπάρχει πάντα ένας αδύναμος και ένας ισχυρός.

Υπάρχουν φιλάνθρωποι, άτομα και οργανώσεις, που ίδρυσαν για παράδειγμα κοινωνικές δομές πρόνοιας, χωρίς να αγγίζουν τις αιτίες των κοινωνικών ανισοτήτων και χωρίς προσπάθεια εξάλειψής τους.

Να μην ξεχνάμε ότι το το 80% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια ελάχιστων, μόλις του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες εξαλίωσης και παιδιά πεθαίνουν από την πείνα. Ας σκεφτούμε τα συσσίτια ντροπής «μόνο για Έλληνες» που διοργανώνει η Χρυσή Αυγή.

Η αλληλεγγύη είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι οριζόντια προσφορά μεταξύ ίσων, με σεβασμό στον άνθρωπο χωρίς διακρίσεις.

Είναι ένα πολιτικό ανθρωπιστικό κίνημα που αναδεικνύει τις ανσότητες και μάχεται για να τις καταπολεμήσει στη ρίζα τους.

Ας σκεφτούμε τα παγκόσμια κινήματα των γυναικών κατά των έμφυλων διακρίσεων, των μαθητών που μάχονται κατά της οπλοφορίας στην Αμερική, τα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος και ενάντια στις ανισότητες.

Ας σκεφτούμε τους ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τιμήθηκαν φέτος με το Νόμπελ Ειρήνης.

Τη Γιαζίντι Νάντια Μουράντ, πρώην σκλάβα του σεξ από το Ισλαμικό Κράτος και

τον γυναικολόγο Ντένις Μουκουέγκε από το Κονγκό που βραβεύτηκαν για τις προσπάθειές τους κατά της χρήσης της σεξουαλικής βίας ως πολεμικού όπλου, θέτοντας σε κίνδυνο την προσωπική τους ασφάλεια.

Είναι διαφορετικό λοιπόν το νοιάζομαι από το λυπάμαι.

Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας στην αδικία, ας μην την προσπερνάμε, ας μπαίνουμε στην θέση του αδύναμου και ας μαχόμααστε για μια δίκαιη κοινωνία.

Ας σηκωθούμε από τους καναπέδες και ας περάσουμε στην ενεργή εθελοντική δράση γιατί μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να βελτιώσουμε τις ζωές μας.

Θα κλείσω με μια φράση του Νέλσον Μαντέλα που είπε στα 90 του χρόνια.

“Καθώς τα χρόνια περνούν αντιλαμβάνεται κανείς όλο και περισσότερο τη σημασία της φιλίας και της ανθρώπινης αλληλεγγύης. Και αν ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα 90 μπορεί να προσφέρει ακόμη, θα πρέπει να σκεφτείτε και εσείς, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, να τοποθετήσετε την ανθρώπινη αλληλεγγύη και την έγνοια για τον συνάνθρωπο στο επίκετρο των αξιών σας «.