17 Νοέμβρη 1973.
Ο λαός της Αθήνας συμμετέχει μαζικά στον αγώνα για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη λαϊκή κυριαρχία. Εκατοντάδες χιλιάδες συρρέουν έξω από το Πολυτεχνείο, παρά την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας από τη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Προς 17 Νοέμβρη 2020.
Εδώ, σε μιαν άλλη εποχή, σε ένα άλλο Πολίτευμα που συνηθίζει να λέγεται δημοκρατικό, εκεί που βρίσκονταν οι φοιτητές σήμερα είναι τα ΜΑΤ. Και με ένα φιρμάνι, τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» η σημερινή εξουσία προκλητικά απαγορεύει, λόγω κορωναϊού, τις δημόσιες συναθροίσεις από 4 άτομα και πάνω σε όλη την επικράτεια μέχρι την Τετάρτη, συμπεριλαμβανομένων και των εκδηλώσεων τιμής για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ενώ, αντιμετώπισε με περίσσεια ανοχή τις προηγούμενες μέρες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και επιτρέπει παράλληλα άλλες δημόσιες συγκεντρώσεις, όπως η λειτουργία των λαϊκών αγορών.
Για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, για όσους πήραν μέρος στην Εξέγερση , για τη γενιά μας που έζησε εκείνη τη μαύρη εποχή, για τα παιδιά μας που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή, αποτελεί ιεροσυλία ο περιορισμός, η απαγόρευση, τα φιρμάνια.
Γιατί, ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή γίνεται μόνο με μαζικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια και ενεργή συμμετοχή. Και σαυτόν τον αγώνα πρέπει να είμαστε όλοι Ενεργοί.
Και Παρόντες. Κυρίως Παρόντες. Ο καθένας εκεί και όσο του αναλογεί η ευθύνη που έχει.
Ελένη Σταύρου 