« Δεν θα πρέπει κάποιος να διασχίζει την Ιερά Οδό με αυτοκίνητο. Είναι ιεροσυλία! Θα πρέπει να περπατήσει, να περπατήσει, όπως περπατούσαν οι άνθρωποι τα αρχαία χρόνια και να επιτρέψει όλη του την ύπαρξη να πλημμυρίσει με φως (….) Στην Ελευσίνα συνειδητοποιεί κανείς, όσο ποτέ πριν, ότι δεν υπάρχει σωτηρία με το να προσαρμόζεται σε έναν τρελό κόσμο. Στην Ελευσίνα ο καθένας μας προσαρμόζεται στο σύμπαν. Εξωτερικά, η Ελευσίνα μπορεί να φαίνεται διαλυμένη με το θρυματισμένο της παρελθόν. Στην πραγματικότητα η Ελευσίνα είναι ακόμη ακέραιη, και είμαστε εμείς που έχουμε γίνει κομμάτια, διασκορπισμένοι και θρυμματισμένοι σε σκόνη. Η Ελευσίνα ζει! Ζει αιώνια καταμεσίς ενός κόσμου που πεθαίνει. (….) Η Ελευσίνα είναι σπουδαία, μεγαλόπρεπη μέσα στο σκότος της.Ένα απαλό μεγαλείο, μια ζεστή οικειότητα, που εμπνέει μια ανθρώπινη, εντελώς πολύ ανθρώπινη αμεσότητα (….)»
Κείμενο του Αμερικανού συγγραφέα Henry Miller, 1939
Τις φωτογραφίες και το κείμενο ξεχώρισα κατά την επίσκεψή μου στην Έκθεση ΕΛΕΥΣΙΝΑ – ΩΜΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στο Μουσείο Μπενάκη.
Ελένη Σταύρου 