Σεβόμενη πάντα το τεκμήριο αθωότητας, δημοσιοποίησα από την πρώτη στιγμή τις απόψεις μου για την υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου, που μας συγκλόνισε και εξακολουθεί να μας συγκλονίζει ως κοινωνία.
Οι απόψεις μου αυτές αφορούν όχι μόνο την Κιβωτό του Κόσμου αλλά και κάθε βάσιμη καταγγελία εις βάρος Ιδρυμάτων δημόσιων ή μη που διαχειρίζονται ευάλωτες ανθρώπινες ψυχές. https://bit.ly/3EFkdof
Αν και η παραμονή παιδιών για μεγάλο χρονικό διάστημα σε Ιδρύματα είναι πηγή πολλών κακών και είναι αναγκαίο να μπεί ένα τέλος με κρατική παρέμβαση στην ιδρυματοποίηση προς όφελος των παιδιών, είναι δύσκολο για μένα να μηδενίσω την 25ετή προσφορά του συγκεκριμένου Ιδρύματος στην παιδική προστασία (πάντα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου) σήμερα που η κρατική πρόνοια και το κοινωνικό κράτος για αυτά τα παιδιά είναι ουσιαστικά απόντες.
Εάν όμως προκύψει από την έρευνα ότι οι κατηγορίες για κακοποίηση παιδιών είναι βάσιμες, δεν πρόκειται να γυρίσω αδιάφορα την πλάτη εις βάρος των πιο ευάλωτων. Όπως το ίδιο θα κάνω και για όποιο άλλο ιδιωτικό ή δημόσιο Ίδρυμα ή κοινωνική δομή υπάρχει βάσιμη υποψία ή καταγγελία ότι λειτουργεί με παράνομο ή ανήθικο τρόπο εις βάρος των παιδιών και των κοινωνικά ευάλωτων ενοίκων του.
Και το λέω αυτό γιατί τις τελευταίες μέρες και ενώ είναι σε εξέλιξη η εισαγγελική έρευνα, ακούμε και διαβάζουμε στα ΜΜΕ απίστευτα πράγματα και σοβαρές καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας του συγκεκριμένου ιδρύματος, αλλά και άλλων με δημόσιο χαρακτήρα (όπως π.χ. για το Ίδρυμα αναπήρων στη Θεσσαλονίκη) χωρίς να γνωρίζουμε κατά πόσον οι καταγγελίες αυτές είναι βάσιμες. Διαβάζουμε π.χ για μεσαιωνικές μεθόδους τιμωρίας των παιδιών που φτάνουν ως την απομόνωσή τους για μήνες σε κελιά τιμωρίας, για βασανισμούς, βίαιες συμπεριφορές, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ακόμη και για απόκρυψη θανάτων. Διαβάζουμε επίσης για εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεία ΜΚΟ ύψους εκατομμύριων ευρώ, για χλιδάτη ζωή των ανθρώπων που τη διοικούσαν, αλλά και για περίεργες διαδρομές ακινήτων που φαίνεται ότι «δωρίζονται» ενώ υπάρχουν καταγγελίες ότι «πωλούνται» κ.α
Και αναρωτιέμαι πού ήταν και που είναι το κράτος όλα αυτά τα χρόνια;
Άφηνε ανεξέλεγκτα και χωρίς κρατική εποπτεία τα δημόσια ή ιδιωτικά Ιδρύματα που διαχειρίζονται ανθρώπινες ψυχές και κάποια από αυτά διαχειρίζονται μαζί και εκατομμύρια ευρώ που αντλούν από δωρεές και κρατικά ή πιθανόν και ευρωπαϊκά κεφάλαια; Δημοσιοποιούνταν αναλυτικά στοιχεία για τα ετήσια έσοδα και έξοδα των Ιδρυμάτων αυτών; Έχει ή όχι το κράτος την ευθύνη της πρόληψης;
Που είναι η πολυδιαφημιζόμενη διαφάνεια; Δεν αφορά κοινωνικά ιδρύματα δημόσια ή μη και κοινωνικές οργανώσεις;
Αυτό κι αν είναι υποκρισία!
Πρέπει επιτέλους αυτό το κράτος να θεσπίσει ένα ολοκληρωμένο Πλαίσιο Παιδικής Προστασίας με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα του παιδιού, που θα θέτει ενιαίους κανόνες ασφαλούς – διαφανούς λειτουργίας και κρατικής προληπτικής εποπτείας σε δημόσια και ιδιωτικά Ιδρύματα και θα έχει σαν στόχο την αποιδρυματοποίηση και το σταδιακό κλείσιμο των μεγάλων μονάδων.
Αντίστοιχα οι πολίτες πρέπει επιτέλους να είναι σε θέση να γνωρίζουν τον τρόπο λειτουργίας, όπως και τα κεφάλαια και περιουσιακά στοιχεία των οργανισμών αυτών.
Κανένα είδος βίας δεν είναι αποδεκτό.
Το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύει τα παιδιά από κάθε είδους βία.
Ελένη Σταύρου 