Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ στις 29/9/2022
Η είδηση έπεσε βαριά και πάγωσε την Ευρώπη.
Πρώτο κόμμα στις Ιταλικές εκλογές, το μεταφασιστικό κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, που έχει τις ρίζες του στο φασιστικό κόμμα του Μπενίτο Μουσολίνι. Μοιάζει με κακόγουστο αστείο και μακάρι να ήταν τέτοιο.
Το φάντασμα του φασισμού επανέρχεται απειλητικά στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Το πιο τρομερό είναι ότι έχει όψη μιας νέας γυναίκας και ντρέπομαι πολύ γιαυτό.
Μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα να ανοίξει η συζήτηση από τους απλούς προοδευτικούς πολίτες – ελεύθερα και άνευ κηδεμόνων – για το πώς φτάσαμε ως εδώ;
Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξει η συζήτηση για το πώς 80 χρόνια μετά την ήττα του φασισμού και το χτίσιμο της δημοκρατικής Ευρώπης, το θηρίο επιστρέφει και μάλιστα ανενόχλητο από την μπροστινή πόρτα;
Κρατάω μερικά σημεία που προβληματίζουν έντονα:
Γιατί άραγε ένα μεταφασιστικό κόμμα «χρησιμοποίησε» μια γυναίκα για να πάρει την εξουσία, ενώ τα προοδευτικά κόμματα σε όλον τον πλανήτη δυσκολεύονται ακόμη να κατανοήσουν τη δύναμη της συμμετοχής γυναικών στην κεντρική πολιτική σκηνή (με προοδευτικό /δημοκρατικό πολιτικό πρόσημο, πάντα) και τελικά κατέληξαν να κάνουν «αυτογκόλ»;
Ή μήπως δεν έκαναν;
Πως ερμηνεύεται η μεγάλη αποχή στις ιταλικές εκλογές που έφτασε το 36%, ενώ το πρώτο σε ψήφους κόμμα της Μελόνι εξασφάλισε 26,1%; Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν πήγαιναν περισσότεροι πολίτες να ψηφίσουν; Και τι έκαναν τα προοδευτικά κόμματα για να μειώσουν το ποσοστό της αποχής;
Ποιός είναι ο ρόλος της Παιδείας σε αυτή τη στροφή στο φασισμό, ένα έκτρωμα που βλέπουμε να εξελίσσεται καθημερινά δίπλα μας (στο δρόμο, στο μετρό, στην τηλεόραση, παντού) και όχι μόνο στην Ιταλία ;
και όταν αναφέρομαι στην Παιδεία, δεν εννοώ μόνο τη βούληση και τις αποφάσεις του εκάστοτε Υπουργού αλλά και το ρόλο του εκπαιδευτικού συστήματος, των ΜΜΕ, των δημοσιογράφων και κυρίως των εκπαιδευτικών λειτουργών όλων των βαθμίδων, των «πνευματικών δασκάλων» δηλαδή.
Πώς το νικάς το θηρίο του φασισμού;
Μήπως σιωπώντας, μήπως μιμόντας το ή ορθώνοντας ανάστημα απέναντι στη σκοτεινότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης;
Ας μείνουμε προς το παρόν και για λίγο μόνο στον προβληματισμό, αν και οι απαντήσεις είναι λίγο πολύ γνωστές για όλον τον προοδευτικό κόσμο. Ελπίζω.
Οι εικόνες που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο με τις χιλιάδες Αφγανές και Αφγανούς να συνωστίζονται απελπισμένοι στο αεροδρόμιο της Καμπούλ επιχειρώντας να εγκαταλείψουν σπίτια, περιουσίες, τη χώρα τους μας έχουν στοιχειώσει.
Παρακολουθούμε με εξαιρετικά μεγάλη ανησυχία όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στο Αφγανιστάν, μετά την ανακατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, που έχει παγώσει την παγκόσμια κοινότητα.
Η επιστροφή της κυριαρχίας των Ταλιμπάν σημαδοτεί την έναρξη μιας νέας τραγωδίας για τον αφγανικό λαό και κυρίως για τις αφγανές γυναίκες και τα κορίτσια που βρίσκονται υπό την άμεση απειλή της εφαρμογής μιας εξαιρετικά αυστηρής ερμηνείας του νόμου της Σαρία, που πρακτικά σημαίνει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, εξευτελισμούς και μεγάλους κινδύνους για τη ζωή τους.
Η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται. Τα 20 χρόνια της αμερικανικής εισβολής φαίνεται πως δεν ήταν τελικά σωτήρια, όπως εμφανίζονταν, αλλά θέριεψαν αντιθέσεις, πυροδότησαν βίαιες συγκρούσεις και τώρα το τίμημα για την αποτυχία τους καλούνται να πληρώσουν ακριβά, κυρίως οι αφγανές γυναίκες.
Το Αφγανιστάν είναι μπροστά σε μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Κάτω από αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες:
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αφγανικό λαό και ιδιαιτέρως στις αφγανές γυναίκες και τα κορίτσια, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο των Ταλιμπάν και τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ζωές τους βρίσκονται σε κίνδυνο.
Ζητάμε από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και φυσικά την ελληνική κυβέρνηση, αντί να υψώνουν φράχτες που χωρίζουν τους ανθρώπους, να υποδεχτούν με ασφαλείς, απλές και νόμιμες διαδικασίες όσες γυναίκες προσφύγισσες από το Αφγανιστάν απευθυνθούν στις αντίστοιχες πρεσβείες, ώστε να μην πέφτουν στα δίχτυα των κυκλωμάτων διακίνησης προσφύγων και σωματεμπορίας.
Καταδικάζουμε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των εθνικών μειονοτήτων και όλου του αφγανικού λαού. Αρνούμαστε, όμως, να αποδεχτούμε να γίνουν οι αφγανές γυναίκες εργαλείο που θα δικαιολογήσει με οποιονδήποτε τρόπο πολέμους, συγκρούσεις και ιμπεριαλιστικές τακτικές.
Ζητάμε από την παγκόσμια κοινότητα να λάβει μέτρα για: την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών στην περιοχή χωρίς αποκλεισμούς λόγω φύλου, την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και όλων των αφγανών πολιτών και την προστασία των προσφύγων
Δηλώνουμε τη δέσμευσή μας να στηρίξουμε τα κινήματα των αφγανών γυναικών και τα αιτήματά τους που είναι ειρήνη, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα.
Αθήνα, 1 Σεπτεμβρίου 2021
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ
Α/ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
1. Ελληνικό Δίκτυο για την Φεμινιστική Απεργία της 8ης Μάρτη feministikodiktio8marti@gmail.com
2. Ένωση Γυναικών Ελλάδας Ε.Γ.Ε / egepds1@gmail.com
3. Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη ΚΕΔΕ / www.kede.org / kede@kede.org /
Δεν χωράει αμφιβολία πως με την κατάληψη της εξουσίας του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν ο εφιάλτης ξαναγυρνά όχι μόνο για τους Αφγανούς, αλλά και για την παγκόσμια κοινότητα. Όμως, για τις Αφγανές η επιστροφή των Ταλιμπάν δεν είναι απλά εφιάλτης, είναι απόλυτη τραγωδία και ολοκληρωτική κατάρρευση της ζωής και των ονείρων τους.
Ο Νόμος της Σαρία – που απαγορεύει στις γυναίκες να κυκλοφορούν χωρίς μπούρκα και χωρίς συνοδεία, που τους απαγορεύει να εργαστούν και να πάνε σχολείο – στέκει απειλητικά πάνω τους.
Ο φόβος πως οι Ταλιμπάν θα ανατρέψουν όσες, λίγες, ελευθερίες, κατακτήθηκαν στη βαθιά συντηρητική και πατριαρχική αυτή κοινωνία τα τελευταία 20 χρόνια, κυριαρχεί, αφού είναι παγκοσμίως γνωστοί οι εξευτελισμοί, αναγκαστικοί γάμοι, δημόσιοι ξυλοδαρμοί, δημόσιες εκτελέσεις, λιθοβολισμοί και όλες οι θηριωδίες που έκαναν οι Ταλιμπάν, τα προηγούμενα χρόνια της κυριαρχίας τους.
Κάπου διάβασα ότι υπάρχουν πολλές καταγγελίες, που αναφέρουν πως οι Ταλιμπάν, πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα στην Καμπούλ και καταγράφουν τις γυναίκες και τα κορίτσια ηλικίας από 12 – 45 χρονών, που στη συνέχεια θα αναγκαστούν να παντρευτούν μαχητές Ταλιμπάν.
Κάπου αλλού, διάβασα πως υπάρχει μια παλιά Αφγανική παροιμία που δείχνει τι σημαίνει διαζύγιο για μια Αφγανή:
“A woman only leaves her father’s house in the white bridal clothes, and she can only return in the white shrouds.”
“Μια γυναίκα φεύγει από το σπίτι του πατέρα της μόνο με λευκό νυφικό και μπορεί να επιστρέψει μόνο με λευκό σάβανο”.
Εκείνο που δεν έχω διαβάσει ακόμη είναι τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Είτε γυναίκες είναι, είτε άνδρες, είτε παιδιά, που θέλουν απλά να ζήσουν ελεύθερα και η Δύση τους κλείνει απειλητικά την πόρτα.
Οι φωτογραφίες δανεικές. Η πρώτη από το BBC news και η δεύτερη από τους NewYork Times.
Η σημερινή κρίση της πανδημίας όπως και όλες οι μεγάλες διεθνείς κρίσεις των τελευταίων χρόνων, προκάλεσαν στις κοινωνίες ένα ισχυρό σοκ, δημιούργησαν νέα δεδομένα σε παγκόσμιο επίπεδο και μας έδωσαν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε πως καμμιά χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της τις τεράστιες προκλήσεις της εποχής, να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη σημασία που έχει η ευρωπαϊκή αλλά και διεθνής συλλογική δράση και αλληλεγγύη.
Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας είναι μια απόφαση ορόσημο για το όραμα της Ευρώπης και για το μέλλον της. Η Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη αναδεικνύεται ως μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής.
Φαίνεται πως η Ευρώπη κάνει μια στροφή και της δίνεται για πρώτη φορά η ευκαιρία, από Ευρώπη των 2 ταχυτήτων να μετεξελιχθεί σε Ευρώπη της συνεργασίας, της Αλληλεγγύης και της ισότητας.
Η πανδημία αναμένεται να προκαλέσει έξαρση των ανισοτήτων, αφού οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας ή όσοι αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, όπως είναι οι γυναίκες, οι μετανάστες και γενικότερα οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες πρόκειται να πληγούν δυσανάλογα από την κρίση της απασχόλησης που αναμένεται.
Χάρη στα κεφάλαια που θα αντλήσει από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, η χώρα μας θα έχει την ευκαιρία να αντιμετωπίσει τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, να λάβει μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, να γίνει πιο βιώσιμη και ανθεκτική. Το ζήτημα είναι αν και πως θα εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία η Ευρώπη, η χώρα μας και η κοινωνία.
Στα παρακάτω σημαντικά σημεία νομίζω πως πρέπει να δώσουμε μεγάλη έμφαση τα επόμενα χρόνια:
1. Πού θα διοχετευτούν τα κεφάλαια και οι επενδύσεις, με ποιόν τρόπο, ποια στρατηγική και ποιους κανόνες;
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεράστια πρόκληση να υλοποιήσουμε μια δίκαιη μετάβαση στην πράσινη οικονομία, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τον ψηφιακό μετασχηματισμό, να δημιουργήσουμε νέες υποδομές, να ενισχύσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας, να μειώσουμε τις κοινωνικές ανισότητες , τις έμφυλες ανισότητες.
Όλα αυτά απαιτούν στρατηγική και κανόνες για να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, να διασφαλίσουμε ότι τα κεφάλαια θα φτάσουν στους τελικούς αποδέκτες, ότι θα ωφεληθούν και οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ότι θα είναι ωφελούμενη η κοινωνία στο σύνολό της.
2. Εδώ, θέλω να δώσω έμφαση στην αντιμετώπιση των έμφυλων ανισοτήτων γιατί η πανδημία έπληξε άνισα τις γυναίκες στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο με οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια, έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας και έναν τεράστιο όγκο δουλειάς καθημερινά για τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων.
Οι γυναίκες είναι γνωστό πως διαδραματίζουν έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο στην προστασία του περιβάλλοντος και στη υιοθέτηση προτύπων βιώσιμης κατανάλωσης, παραγωγής και διαχείρισης των φυσικών πόρων.
Και το λέω αυτό γιατί έχει μεγάλη σημασία να εστιάσουμε σε 2 πολύ σημαντικά θέματα. Το ένα είναι η συμμετοχή των γυναικών στη λήψη αποφάσεων από το σχεδιασμό ως την υλοποίηση των προγραμμάτων.
Και το άλλο θέμα είναι η διοχέτευση κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης για να αμβλυνθούν οι έμφυλες ανισότητες.
3. Η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης (Ιταλία , Ισπανία) παρουσιάζουν έναν χαμηλό δείκτη απορρόφησης των Ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αυτή η ευκαιρία όμως δεν πρέπει να χαθεί. Τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον και την ανθεκτικότητα της χώρας μας και της κοινωνίας. Η χώρα μας πρέπει να κάνει μια πολύ μεγάλη προετοιμασία και αγώνα δρόμου για να πετύχει την απορρόφηση των κονδυλίων μέσα στο χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί.
4. Εξαιρετική σημασία έχει η ενεργός συμμετοχή και ο ουσιαστικός διάλογος που πρέπει να ξεκινήσει με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη της κοινωνίας και σε όλα τα στάδια, στον σχεδιασμό, τη διαμόρφωση και την υλοποίηση των προτεινόμενων μέτρων – μεταρρυθμίσεων. Η τοπική Κοινωνία είναι το κλειδί για την επιτυχία.
5. Με πρόσφατο νόμο του Υπουργείου Περιβάλλοντος ουσιαστικά καταργούνται οι ενεργειακές κοινότητες και μπαίνει φραγμός στο δικαίωμα των πολιτών για συμμετοχή στις ενεργειακές αγορές. Η κατάργηση των ενεργειακών κοινοτήτων είναι πλήγμα για την ενεργειακή δημοκρατία και πρέπει να απαιτήσουμε από την Κυβέρνηση την άμεση απόσυρση της σχετικής διάταξης.
6. Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, που είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας μας. Είναι κρίσιμο να σταματήσουν οι εγκρίσεις νέων ΑΠΕ. Να μην εγκριθεί καμία νέα επένδυση σε Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μέχρι να ψηφιστεί ένα χωροταξικό σχέδιο για τις ΑΠΕ, με γνώμονα την προστασία της βιοποικιλότητας και πάντα με την ενεργή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.
Εν τέλει, είναι ανάγκη σήμερα να συνειδητοποιήσουμε πως από αυτή τη μεγάλη απειλή, από αυτή τη μεγάλη μάχη ζωής, πρέπει να βγούμε πιο δυνατοί.
Και είναι ανάγκη σήμερα να δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα, αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε πιο ανοιχτοί και περισσότερο ανθρώπινοι.
Με αφορμή την θλιβερή επέτειο των 75 χρόνων από την πρώτη εγκληματική πυρηνική επίθεση στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, που σκόρπισε τον θάνατο και την καταστροφή,
Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει για την ανθρώπινη ζωή, τον πλανήτη και τον πολιτισμό, να έχουν στα χέρια τους την ισχύ των πυρηνικών όπλων οι ισχυροί ηγέτες του κόσμου, όταν αυτοί δεν έχουν ηθικούς φραγμούς, αξίες και όρια.
Πόσω μάλλον όταν λέγονται Ντόναλντ, Ρετζέπ, Βλαντιμίρ ή Κίμ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική (?).
Μονόδρομος η υπογραφή και από την Ελλάδα της Συνθήκης του ΟΗΕ Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons (TPNW), που υιοθετήθηκε από τα 2/3 των κρατών μελών το 2017, 72 κράτη την έχουν υπογράψει και 41 την έχουν επικυρώσει. Η επικύρωση από 50 κράτη θα σημάνει την ισχύ της σε όλα τα κράτη μέλη ως Διεθνής Νομοθεσία.
Καλούμε τη Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράψει άμεσα την Συνθήκη TPNW του ΟΗΕ.
Μονόδρομος και η Ενεργή Συμμετοχή μας στα Παγκόσμια Κινήματα για την Ειρήνη , την ασφάλεια , την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του Πλανήτη.
Διαβάστε επίσης
Το σχετικό δημοσίευμα του Ελληνικού Δικτύου Φίλοι της Φύσης ΕΔΩ
Η καταστροφική έκρηξη που έγινε χθες στη Βηρυττό σε περίοδο ειρήνης και άφησε πίσω της εκατοντάδες μέχρι στιγμής νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και αγνοούμενους και 300.000 – όπως εκτιμάται – αστέγους, φέρνει στην επιφάνεια δύο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στην προσωπική ασφάλεια, που όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο τραγικό γεγονός βρίσκονται σε κίνδυνο ακόμη και στις πόλεις του 21ου αιώνα, λόγω αδιαφορίας και παραλείψεων.
Με τη σκέψη μας στη Βηρυττό, στα θύματα και το λαό της αναμένουμε για την επόμενη μέρα, όχι μόνο την απόδοση των ευθυνών και την τιμωρία των ενόχων. Αλλά, πολύ περισσότερο ασφαλείς πόλεις για όλους και περισσότερο σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την ασφαλή διαβίωση.
Κουράγιο στη Βηρυττό και στον ταλαιπωρημένο λαό της.
Στο μυθιστόρημά του «περί τυφλότητας» ο Ζοζέ Σαραμάγκου περιγράφει μια «φανταστική» κοινωνία αποστειρωμένη, απομονωμένη, φοβική που έχει να διαχειριστεί έναν παγκόσμιο εχθρό. Έναν ιό που μεταδίδεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα αδιακρίτως και προς κάθε κατεύθυνση και βυθίζει την παγκόσμια κοινότητα στο απόλυτο σκοτάδι.
Φαίνεται, πως έλαχε στη δική μας γενιά να δούμε την προφητεία του να επιβεβαιώνεται.
Σε καραντίνα βρίσκεται σήμερα όλος ο πλανήτης μπροστά στην παγκόσμια απειλή, τον αόρατο εχθρό, που δεν γνωρίζει σύνορα, τάξεις, ηλικίες και έχει εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας χωρίς να μπορούμε να προβάλουμε αντιστάσεις. Και αυτό φαίνεται πως είναι μόνο η αρχή.
Ο γενικός φόβος και ο κίνδυνος για τη ζωή οδήγησαν δικαιολογημένα στον εγκλεισμό, ενώ παραμένει μεγάλος ο κίνδυνος της μόλυνσης των διαπροσωπικών σχέσεων και της κοινωνικής απομόνωσης.
Το ακραίο φοβικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας των κλειστών συνόρων και της ελεγχόμενης συμπεριφοράς που ακούγαμε ως τώρα από εθνικιστές και λαϊκιστές βρίσκεται μπροστά μας, είναι σε πλήρη εξέλιξη και μεγάλος είναι ο φόβος να ευδοκιμήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η απομόνωση και ο ανορθολογισμός.
Οι εξελίξεις τρέχουν και είναι ραγδαίες:
Πάνω από 11.000 θάνατοι έχουν καταγραφεί διεθνώς μέχρι στιγμής, ενώ τα κρούσματα ξεπέρασαν σε παγκόσμιο επίπεδο τις 260.000 και ο κατάλογος μεγαλώνει κάθε λεπτό. Περισσότερα ΕΔΩ
Σχολικές αίθουσες και πανεπιστημιακά αμφιθέατρα έχουν βάλει λουκέτο και η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται πιά μόνο μέσω διαδικτύου.
Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη.
Πάνω από 40.000 απολύσεις εργαζομένων έγιναν στην Ελλάδα τις πρώτες 15 ημέρες του Μαρτίου, σύμφωνα με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ.
Η Ευρώπη κλείνει τα σύνορά της και το ίδιο αποφασίζουν χώρες ανά τον κόσμο.
Πολλές είναι οι καταγγελίες για αισχροκέρδεια στα είδη προστασίας από την επιδημία, εις βάρος του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και των πολιτών.
Μεγάλη είναι η ευθύνη της ελληνικής Κυβέρνησης και της ορθόδοξης ελληνικής Εκκλησίας, που απέτυχαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να προστατεύσουν τους πολίτες από τον κίνδυνο εξάπλωσης της πανδημίας, κρατώντας ανοιχτούς τους τρόπους λατρείας.
Οι χαρές της ζωής μένουν στο περιθώριο, στην κατάψυξη, περιμένοντας την άνοιξη που δεν ξέρουμε πότε θα ξανάρθει.
Απειλές για την Παγκόσμια Κοινότητα
Τεράστιες είναι οι απειλές για την παγκόσμια κοινότητα. Η πανδημία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και παραμένει ανεξέλεγκτη σε παγκόσμιο επίπεδο με τεράστιους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και αντίστοιχες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές καθημερινά.
Ο ΟΟΣΑ έχει χαρακτηρίσει την πανδημία ως τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια οικονομία από την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Περισσότερα ΕΔΩ
Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι έως 25 εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα χαθούν παγκοσμίως, λόγω της νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που αναμένεται να προκαλέσει η πανδημία και θα οδηγήσει εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία, την υποαπασχόληση και την φτώχεια, αν οι Κυβερνήσεις δεν λάβουν έγκαιρα, αποτελεσματικά και συντονισμένα μέτρα προστασίας. Περισσότερα ΕΔΩ
Το κόστος για την παγκόσμια οικονομία το 2020 υπολογίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη ότι θα φτάσει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Περισσότερα ΕΔΩ.
Στην Ελλάδα αναμένεται επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης του 60% των επιχειρήσεων, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Endeavor Greece
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περίπου 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν χωρίς στέγη ή σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, χωρίς πρόσβαση σε νερό και αποχέτευση, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην πανδημία. Οι άστεγοι, οι άνθρωποι που ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης όπως οι μετανάστες, αλλά και όσοι απειλούνται από πλειστηριασμούς ή εξώσεις λόγω απόλυσης ή οικονομικών δυσκολιών, είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στους σημερινούς κινδύνους, αφού η κατοικία αποτελεί την πιο αποτελεσματική γραμμή άμυνας κατά της πανδημίας. Αντίστοιχους κινδύνους αντιμετωπίζουν τα άτομα τρίτης ηλικίας και όσοι έχουν προβλήματα υγείας. Περισσότερα ΕΔΩ
Η πανδημία αναμένεται να προκαλέσει έξαρση των ανισοτήτων, αφού οι εργαζόμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας ή όσοι αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς, όπως είναι οι γυναίκες, οι μετανάστες και γενικότερα οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες πρόκειται να πληγούν δυσανάλογα από την κρίση της απασχόλησης που αναμένεται.
Αναμένεται επίσης έξαρση της ενδοοικογενειακή βίας, αφού ο εγκλεισμός στο σπίτι επιτρέπει στους θύτες να αυθαιρετούν χωρίς τα θύματα – κακοποιημένες γυναίκες να έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν βοήθεια, λόγω των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών και της αδυναμίας πρόσβασής τους σε κοινωνικές δομές και ιατρική περίθαλψη.
Μπροστά σε αυτή την παγκόσμια απειλή, ακόμη και τα πιο ισχυρά Εθνικά Συστήματα Υγείας σε όλον τον κόσμο κλυδωνίζονται.
Στη χώρα μας το μεγάλο βάρος της άνισης απειλής αυτή τη στιγμή καλείται να αντιμετωπίσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, παρόλες τις δομικές ελλείψεις του, που οφείλονται στα μακροχρόνια μέτρα λιτότητας.
Με σημαντικές ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, που παρά τις δύσκολες συνθήκες για τη ζωή και την ασφάλειά τους δίνουν καθημερινά τη μάχη για να σώσουν ανθρώπινες ζωές και με επίσης σημαντικές ελλείψεις στις Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας, το ΕΣΥ ευτυχώς για όλους μας υπάρχει, αντιμετωπίζει τις νέες σοβαρές προκλήσεις και προσφέρει ανοιχτή πρόσβαση σε δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους χωρίς διακρίσεις.
Σκέψεις για την επόμενη μέρα
Μέσα από τις συνθήκες της απομόνωσης που σήμερα όλοι βιώνουμε, ας σκεφτούμε πως θα ξαναχτίσουμε όλοι μαζί την επόμενη μέρα για να αντιμετωπίσουμε τις άγνωστες προκλήσεις του αύριο.
Είναι πολύ σημαντικό σήμερα να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα του Εθνικού Συστήματος Υγείας ως Δημόσιο αγαθό, να το θωρακίσουμε σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο και να αντισταθούμε σθεναρά σε κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησής του στο μέλλον.
Μετά τις οδυνηρές εμπειρίες των μεγάλων διεθνών κρίσεων των τελευταίων ετών, είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε επίσης ότι μόνο με τη διεθνή συνεργασία μπορούμε να χτίσουμε μια αποτελεσματική στρατηγική για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων κρίσεων, με τις λιγότερες οδυνηρές συνέπειες για τη ζωή, την εργασία, την οικονομία, την ασφάλεια, την κοινωνία.
Ας μην επιτρέψουμε να μολυνθεί η κοινωνία μας με την καχυποψία, τον ανορθολογισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Ας συνειδητοποιήσουμε εν τέλει πως από αυτή τη μεγάλη απειλή, από αυτή τη μεγάλη μάχη πρέπει να βγούμε πιο δυνατοί, αλλά και πιό ανοιχτοί και περισσότερο ανθρώπινοι.
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά σήμερα, αλλά και την επόμενη μέρα. Μήπως καταλάβουμε πως πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξουμε ζωή.
Ελένη Σταύρου 