Σήμερα γιορτάζουμε την Εξέγερση των Επαναστατημένων Ελλήνων ενάντια στην τουρκική σκλαβιά.
Χρόνια πολλά στην ελληνική Επανάσταση και στους απανταχού Επαναστάτες. Καλή Λευτεριά σε όλες τις ελεύθερες ψυχές, που δεν υποτάσσονται και ελεύθερα σκέφτονται και πράττουν. Καλή Λευτεριά σε κάθε αδύναμο, σε κάθε κυνηγημένο επί της γης 
Με αφορμή τη σημερινή μέρα θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία από το νησί μου, την ανυπότακτη Ικαρία, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Γιατί η αληθινή ιστορία γράφεται από τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που δίνουν τις μάχες με τα κάθε φορά θηρία χωρίς να βάζουν μπροστά την ασφάλεια και το Εγώ τους.
Τα χρόνια λοιπόν της Τουρκοκρατίας η παρουσία των Οθωμανών στο νησί περιοριζόταν στην παρουσία του στρατιωτικού Διοικητή, του καϊμακάμη και του φοροεισπράκτορα που ερχόταν στο νησί από τη Σάμο πότε – πότε για να εισπράξει τους φόρους.
Ο καϊμακάμης στην προσπάθειά του να εισπράξει τον φόρο από κάποια χωριά της Μεσσαριάς, συναντούσε την αντίσταση των κατοίκων που του λεγαν πως δεν έχουν χρήματα να δώσουν, ούτε να φάνε , ούτε να καλλιεργήσουν.
Κάποτε ο αγάς της Χίου, στον οποίο υπαγόταν το νησί, αποφάσισε να στείλει έναν καδή για να δικάσει τους ανυπότακτους Ικαριώτες.
Όμως, οι Ικαριώτες, που τον μετέφεραν πάνω σε φορείο για να τον ανεβάσουν από τα παράλια στα ορεινά χωριά της Μεσαριάς, έριξαν τον καδή στο γκρεμό, στο κακό Καταβασίδι, ψηλά στον Αθέρα. Στο στρατιωτικό απόσπασμα που έστειλε ο αγάς της Χίου στο νησί για να βρει τους υπαίτιους, η απάντηση όλων των Ικαριωτών στο ερώτημα «ποιός έριξε τον καδή στον γκρεμό» ήταν ενιαία: «Ούλοι ‘μείς Εφέντη». Και έτσι ο Αγάς αποφάσισε να μην τιμωρήσει κανέναν και δεν ξανάστειλε καδή στο νησί.
Αυτή η φράση, το «Ούλοι ‘μεις Εφέντη» έμεινε σαν σύμβολο της αλληλεγγύης που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει ακόμη την τοπική κοινωνία. Την ουτοπική – ιδανική κοινωνία των απλών και ελεύθερων Ικαριωτών.
Ελένη Σταύρου 