Κατηγορία: ανοιχτή κοινωνία

Σκέψεις που γυρνάνε στο μυαλό μου σήμερα, με αφορμή την έναρξη της δίκης για την άδικη, φρικτή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη:

– Αρκεί ο θυμός και η αγανάκτηση της κοινωνίας που καθυστερημένα σήμερα εκφράζονται, αν δεν συνοδεύονται από αφύπνιση και διαρκή καθημερινή δράση;

– Φτάνει η τιμωρία, που σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι πολύ αυστηρή για τους δράστες;

– Πως αντιδρά η κοινωνία στο σύνολό της την ώρα της απαξίωσης και του εξευτελισμού που βιώνουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο;

– Πόσο δημοκρατική, πόσο προοδευτική και πόσο δίκαιη μπορεί να θεωρείται μια κοινωνία όταν το μεγαλύτερο τμήμα της, που είναι οι γυναίκες, ζεί μέσα στην ανασφάλεια και με σοβαρές απειλές για τη ζωή του;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα χρειάζεται πρωτίστως να απαντήσουμε, αν θέλουμε πραγματικά να κλείσει ο φαύλος κύκλος της έμφυλης βίας που καταστρέφει τα όνειρα εκατομμυρίων γυναικών και μικρών κοριτσιών στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο .

Με ένα μισογυνικό πρωτοσέλιδο με το σύνθημα «Αφήστε με να ζήσω» που είναι αφιερωμένο στην λεγόμενη «Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού» η Sport Time, μια αθλητική εφημερίδα που απευθύνεται κυρίως σε ανδρικό αναγνωστικό κοινό, ανοίγει την αυλαία σε έναν άκρως συντηρητικό δρόμο προς τον σκοταδισμό χρησιμοποιώντας ακροδεξιά επιχειρήματα.

Υπάρχουν όμως και ηθικοί αυτουργοί.

Εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων των γυναικείων οργανώσεων και όλου του προοδευτικού κόσμου, πριν λίγους μήνες η Ιερά Σύνοδος υπό την πίεση ακραίων συντηρητικών κύκλων και παίρνοντας επίσημα θέση κατά των αμβλώσεων, προχώρησε με μια οπισθοδρομική της απόφαση στην επίσημη αναγνώριση της «Ημέρας του Αγέννητου Παιδιού» και στον εορτασμό της κάθε πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.
Χωρίς να εξετάσει τα κοινωνικά αίτια που οδηγούν τις γυναίκες στην διακοπή της κύησης, την ανεπάρκεια του κοινωνικού κράτους να στηρίξει τις νέες οικογένειες, το δικαίωμα που έχουν αποκλειστικά οι γυναίκες να ορίζουν το σώμα τους και τη ζωή τους.

Οι αμβλώσεις στην Ελλάδα είναι νόμιμες εδώ και 33 χρόνια, με τον Νόμο 1609/1986 της προοδευτικής, αριστερής Κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, που έδωσε ανάσα στα αδιέξοδα χιλιάδων γυναικών.

Οι χειροκροτητές του απαράδεκτου πρωτοσέλιδου της αθλητικής εφημερίδας με το μήνυμα μίσους κατά των γυναικών, δεν μπορεί παρά να εκφράζουν την συντήρηση και οι δηλώσεις τους, που αποτελούν πλήγμα σε ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα κάθε γυναίκας, είναι και πρέπει να είναι καταδικαστέες από κάθε προοδευτικό πολίτη.

Η μητρότητα είναι συνειδητή επιλογή και μόνο κάθε γυναίκας και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ψυχαναγκασμός.
Κάθε γυναίκα που ζει στη χώρα μας ανεξάρτητα από εθνικότητα, κοινωνικό ή άλλο status έχει δικαίωμα πρόσβασης σε δωρεάν, νόμιμη και ασφαλή άμβλωση.

Για κανέναν λόγο δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την επιστροφή στο σκοταδισμό.

Ισότητα μεταξύ των φύλων και κοινωνική δικαιοσύνη αποτελούν προϋπόθεση για μια δημοκρατική, προοδευτική και δίκαιη κοινωνία.

Από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης γυναικών και ανδρών αποτέλεσε έναν από τους κύριους στόχους της και ακρογωνιαίο λίθο της νομοθεσίας και του συστήματος αξιών της. Σήμερα η διασφάλιση της ισότητας των φύλων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη ως 17 στόχων αειφόρου ανάπτυξης (Sustainable Development Goals – SDGs) του ΟΗΕ.

Οι γυναίκες αποτελούν κύριο μοχλό κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, έχουν ιδιαίτερες δεξιότητες, συμπεριφορές και τρόπο σκέψης, μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν θετικά στην ανταγωνιστικότητα, την οικονομική ανάπτυξη και την καταπολέμηση της φτώχειας.

Η ενδυνάμωση των γυναικών θα δημιουργήσει ένα απαραίτητο θεμέλιο ώστε, όχι μόνο οι γυναίκες αλλά και όλοι οι πολίτες να εξασφαλίσουν για το μέλλον τους ειρήνη και ευημερία.

Σήμερα, στον 21ο αιώνα,  στο κατώφλι της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης  κοινωνικές και έμφυλες ανισότητες εξακολουθούν να είναι ισχυρές, ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο απουσιάζει από την εργασιακή, κοινωνική, οικονομική, πολιτική δραστηριότητα. Σήμερα εξακολουθούμε να ζούμε σε έναν κόσμο που έχει οικοδομηθεί από άνδρες και απευθύνεται σε άνδρες.

Παρόλα αυτά, πολύ ισχυρά είναι τα μηνύματα που έρχονται από χώρες στην Ευρώπη και όλον τον κόσμο όπου οι γυναίκες πρωτοπορούν στην πολιτική προοδευτική σκέψη, έχουν το προβάδισμα και ασκούν ηγεσία σε ανώτατο επίπεδο.

Η Φινλανδία, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την 34χρονη Sanna Marin, νεότερη Πρωθυπουργό στον κόσμο και πρώην ιδιωτικό υπάλληλο, έγινε το πιο πρόσφατο και ισχυρό παράδειγμα ανοιχτής, προοδευτικής  χώρας που πρωτοπορεί ανοίγοντας δρόμους χωρίς φραγμούς σε κάθε πολίτη.

Αντίστοιχα, ηχηρό είναι το μήνυμα από τη Νέα Ζηλανδία, μια χώρα που ηγείται η 39χρονη Πρωθυπουργός Jacinda Ardern ή από την Αμερική μετά την εκλογή της 28χρονης Alexandria Ocasio-Cortez στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Στην Ελλάδα, τις τελευταίες δεκαετίες η ζωή των γυναικών βελτιώθηκε σημαντικά χάρη στις ριζικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις του Οικογενειακού και Εργατικού Δικαίου της Κυβέρνησης της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και χάρη στο ισχυρό πλαίσιο για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά από την Κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου.

Ιδιαίτερα συνέβαλαν οι πολύχρονοι, μαζικοί αγώνες του γυναικείου κινήματος για ισότητα, ίσες ευκαιρίες, κοινωνική δικαιοσύνη.

Παρόλα αυτά το 2018 η Ελλάδα κατατάχθηκε και πάλι στην 78η θέση μεταξύ 149 χωρών στον παγκόσμιο χάρτη των έμφυλων ανισοτήτων του World Economic Forum (Global Gender Gap Report 2018) και βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους δείκτες που αναφέρονται στην ανεργία, την απασχόληση, την ενεργό συμμετοχή στην πολιτική και τα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Σήμερα, η χώρα μας διαθέτει ένα νομικό πλαίσιο που εγγυάται θεωρητικά την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθε, έχουν την ευκαιρία να σπουδάσουν, να εργαστούν, να κάνουν καριέρα, να είναι οικονομικά ανεξάρτητες, να συμμετέχουν ενεργά στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Έχουν θεωρητικά το δικαίωμα. Τους  το επιτρέπει η νομοθεσία. Πολλές νόρμες έχουν αλλάξει σημαντικά, παρόλα αυτά το μεγάλο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί να επηρεάζεται από τις πατριαρχικές στερεοτυπικές αντιλήψεις που έχουν βαθιά ριζώσει και διαμορφώνουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια συμπεριφορές, συνειδήσεις και ανθρώπινες ζωές.

Υπάρχει μια κατάφορη, διαρκής αδικία που επηρεάζει τη ζωή των γυναικών, έχει γίνει καθημερινός τρόπος ζωής και φτάνει ως το σημείο να θεωρείται ως «κανονικότητα».

Μεγάλο κομμάτι του μισού πληθυσμού της γης βρίσκεται στη σκιά, είναι ωσεί παρόν, ακολουθεί το δρόμο που άλλοι χαράσσουν για τη δική του ζωή και αυτές οι συνθήκες και συμπεριφορές, αυτός ο φαύλος κύκλος ανακυκλώνεται διαρκώς.

Στη διαιώνιση των έμφυλων στερεοτύπων, αντιλήψεων και συμπεριφορών έχει συμβάλει τα μέγιστα το «έμφυλο κενό δεδομένων», που ως αιτία και αιτιατό οδηγεί κάθε πληροφορία σχετικά με τις γυναίκες στο σκοτάδι και τη σιωπή.

Πρόκειται για την μεγάλη έλλειψη δεδομένων με βάση το φύλο που είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένου τρόπου σκέψης που αγνοεί παντελώς το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού της γης, δηλαδή τις γυναίκες και συντηρεί τις έμφυλες ανισότητες.

Σήμερα η γυναίκα έχοντας πολλαπλούς ρόλους – ως μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη – με τους οποίους επιφορτίζεται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα βρίσκεται σε μια διαρκή προσπάθεια να ανταποκριθεί με επιτυχία στους ρόλους της για να είναι αποδεκτή και έτσι κινδυνεύει να φτάσει κάποιες φορές στα όρια της, χάνοντας μεγάλο μέρος του εαυτού, του προσωπικού της χρόνου και με κινδύνους για την υγεία της. 

Αναμφίβολα, έχουν γίνει πολλά βήματα μπροστά προς τη θετική κατεύθυνση, όμως η πραγματική ισότητα ανδρών – γυναικών έχει τεράστιο δρόμο να διανύσει ακόμη. 

Δυσοίωνο είναι πως τα τελευταία χρόνια το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα έχει χάσει τη μαζικότητά του και είναι πολλές οι γυναίκες, κυρίως νέες, που πιστεύουν πως έχει φτάσει στα όριά του.

Δυσοίωνη είναι και μια συντηρητική στροφή που παρατηρείται στην κοινωνία με αμφισβήτηση κεκτημένων δικαιωμάτων των γυναικών, όπως το δικαίωμα στην άμβλωση, που προωθείται και συντηρείται από ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις με τις ευλογίες της εκκλησίας, κάποιες φορές.

Δυσοίωνη είναι και η στάση κάποιων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που εκφράζουν πολλές φορές έναν απαράδεκτα σεξιστικό  – ρατσιστικό – άθλιο λόγο, που συντηρεί και ανακυκλώνει τις ανισότητες και τις αδικίες.

Υπάρχει Απάντηση. Υπάρχει Ελπίδα.

Όσο Υπάρχουν Γυναίκες που επιμένουν παρά τις δυσκολίες, που αντιστέκονται, που παλεύουν και θα παλεύουν για να γίνουν τα Αυτονόητα πράξη.

Ποτέ ξανά καμιά γυναίκα στην αφάνεια.

Η  Φινλανδία, η πιο ευτυχισμένη χώρα της γής σύμφωνα με τους παγκόσμιους δείκτες του ΟΗΕ, γίνεται η πιο πρωτοπόρα και προοδευτική χώρα στον κόσμο.

Η 34χρονη Σάνα Μαρίν, που μεγάλωσε σε μια οικογένεια gay γυναικών, είναι η νεώτερη Πρωθυπουργός στον κόσμο που ηγείται του προοδευτικού Κυβερνητικού Συνασπισμού της Φινλανδίας με γυναίκες επικεφαλής στα 4 από τα 5 κόμματα εξουσίας και μια 18μελη Κυβέρνηση με 8 μόλις άνδρες και μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών.

Κατ΄αρχήν, πολύ ισχυρό το μήνυμα από την Φινλανδία για μια Ευρώπη ανοιχτή, προοδευτική, συμπεριληπτική και μεγάλη η χαρά για το νέο που έρχεται. Μένει να δούμε και την πολιτική που θα ασκήσουν.

Μακάρι οι νέες γυναίκες που ανέλαβαν πρόσφατα την Κυβέρνηση την Φινλανδίας να γίνουν πηγή έμπνευσης και να οδηγήσουν νέες γυναίκες και κορίτσια από όλον τον κόσμο, σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι του δημόσιου δρόμου αντί του ιδιωτικού, που είναι η ενεργή και ανιδιοτελής συμμετοχή μας στην πολιτική.

Μπορούμε, αρκεί να το πιστέψουμε και να το θέλουμε πολύ

Η έμφυλη βία είναι μια πανδημία που δεν γνωρίζει σύνορα, θρησκείες, ηλικίες, επίπεδο εκπαίδευσης, σεξουαλικό προσανατολισμό, κοινωνικές τάξεις.

Γυναίκες και κορίτσια σε λιγότερο ή περισσότερο αναπτυγμένες χώρες, παντού στον κόσμο, βρίσκονται μπροστά στην ίδια απειλή για τη ζωή και την ακεραιότητά τους.

Τις περισσότερες φορές η απειλή βρίσκεται ακόμη και μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, το σχολείο, το εργασιακό περιβάλλον.

Τα αδιέξοδα τεράστια και οι συνέπειες οδυνηρές για τα εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια – θύματα, για τα εκατομμύρια παιδιά που ζουν σε συνθήκες έμφυλης βίας μέσα στην οικογένεια, για ολόκληρη την κοινωνία μας που σιωπά, ανέχεται, δεν αντιδρά.

Θύματα έμφυλης βίας γίνονται συχνά και οι γυναίκες πολιτικοί που αντιμετωπίζουν  σε μεγάλο βαθμό το σεξισμό και τουλάχιστον τη λεκτική βία που στοχεύουν να τις υποτιμήσουν και να θίξουν την αξιοπρέπειά τους.

Η βία κατά των γυναικών είναι εξίσου σοβαρή αιτία θανάτου και ανικανότητας των γυναικών με τον καρκίνο.

Τα στοιχεία των ερευνών προκαλούν σοκ:

• 137 γυναικοκτονίες καταγράφονται καθημερινά σε όλον τον κόσμο
• 1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια, παγκοσμίως, έχουν βιώσει κάποιου είδους βία στη διάρκεια της ζωή τους από άτομο του στενού τους περιβάλλοντος
• 70% των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων είναι γυναίκες και κορίτσια και 3 /4 από αυτές υφίστανται σεξουαλική εκμετάλλευση
• Μόνο 52% των έγγαμων ή σε σχέση γυναικών παίρνουν ελεύθερα τις δικές τους αποφάσεις για τις σεξουαλικές τους σχέσεις, τη χρήση αντισύλληψης και την υγειονομική τους περίθαλψη
• 750 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια που ζουν σήμερα παντρεύτηκαν στην παιδική τους ηλικία
• 200 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων (FGM)

Η έμφυλη βία είναι ακόμη πιο απειλητική για τις γυναίκες και τα κορίτσια πρόσφυγες και μετανάστριες, τις  γυναίκες με αναπηρία, τις άνεργες, τις γυναίκες εξαρτημένες χρήστριες ψυχοδραστικών ουσιών, τις διαζευγμένες, τις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών, τις Ρομά, τις γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές.

Στην Ελλάδα, την περίοδο της οικονομικής κρίσης  η έμφυλη βία πήρε τεράστιες διαστάσεις που δεν αξίζουν σε μια δημοκρατική, προοδευτική κοινωνία.

Τα θεμέλια για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, τέθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου κα συνεχίζουν ως σήμερα να είναι ισχυρά.

Την περίοδο 2009 – 2011 της Κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου :

• Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης που υπέγραψε  το Μάιο του 2011 τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, που μόλις πρόσφατα επικυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή και έγινε Νόμος του Κράτους
• Ιδρύθηκε η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 που έδωσε για πρώτη φορά τη δυνατότητα στις γυναίκες – θύματα βίας να μιλούν ανοιχτά, να ενημερώνονται και να συζητούν με ειδικούς επιστήμονες για θέματα ταμπού.
• Δημιουργήθηκαν 61 συνολικά δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα.

Για το διαρκές έγκλημα της έμφυλης βίας που καταδυναστεύει τις ζωές εκατομμυρίων γυναικών και κοριτσιών από την τρυφερή τους ηλικία σε όλον τον κόσμο και αποτελεί εμπόδιο για την βιώσιμη ανάπτυξη, δεν φτάνει να μιλάμε μόνο σήμερα,  Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.

Εμείς, ο δημοκρατικός κόσμος,  οφείλουμε να ενώσουμε, να δυναμώσουμε τις φωνές μας  απαιτώντας  Μηδενική Ανοχή  στην έμφυλη βία και πρωτίστως:

• ουσιαστική εκπαίδευση των παιδιών, ενηλίκων, επαγγελματιών ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και τα έμφυλα κοινωνικά στερεότυπα που είναι λυπηρό πως στις μέρες μας αναπαράγονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και από τις αστυνομικές, δικαστικές, ιατροδικαστικές αρχές που θα πρεπε να προστατεύουν αντί να λοιδορούν
• ουσιαστική υλοποίηση των μέτρων προστασίας από την έμφυλη βία που ορίζονται στην Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης
• μέτρα καταπολέμησης της ατιμωρησίας των δραστών
• επαρκείς χώρους υποδοχής και φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών σε όλη την Ελλάδα σε ασφαλές περιβάλλον, με την στήριξη ειδικού επιστημονικού προσωπικού.

30 χρόνια πριν, οι ηγέτες της Παγκόσμιας Κοινότητας με την υπογραφή της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού έδωσαν σε αυτά τα τρυφερά πλάσματα την υπόσχεση πως θα εργαστούν όλοι μαζί για να οικοδομήσουν έναν κόσμο ειρηνικό, δίκαιο, ασφαλή, συμπεριληπτικό για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Παρόλες τις δεσμεύσεις, εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο αντιμετωπίζουν σήμερα παλιούς και νέους κινδύνους που απειλούν τη ζωή και την ακεραιότητά τους, ακόμη και στις πιό προοδευτικές χώρες του δυτικού κόσμου.

Σήμερα, απειλείται η ζωή τους από τις συρράξεις, είναι εκτεθειμένα στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, στερούνται ελεύθερης πρόσβασης σε δωρεάν, ποιοτική εκπαίδευση και δωρεάν παροχές υγείας, ωθούνται στην παιδική εργασία, γίνονται θύματα σεξουαλικής ή άλλης βίας, κινδυνεύουν περισσότερο από τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης, ενώ εκατομμύρια κορίτσια ωθούνται σε αναγκαστικό γάμο ενώ βρίσκονται στην παιδική ηλικία.

Στην Ελλάδα χιλιάδες παιδιά εξακολουθούν σήμερα να μην έχουν προστασία με συνέπεια να μιλάμε στον 21ο αιώνα για μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση που αφορά παιδικές ψυχές.

📍Δεκάδες χιλιάδες παιδιά – πρόσφυγες ζουν σήμερα στους καταυλισμούς με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, ανάμεσά τους χιλιάδες ασυνόδευτα ανήλικα που βιώνουν ακόμη και ρατσιστική βία,  ενώ οι συνθήκες διαβίωσής τους αναμένεται να επιδεινωθούν ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης προσφυγικής κρίσης σε συνδυασμό με τη σκληρή γραμμή της Κυβέρνησης στο προσφυγικό και τις εξαγγελίες της για κλειστά κέντρα κράτησης

Προσήλωση στις αρχές της 3 του Σεπτέμβρη και όχι εμμονή σε σύμβολα και ονόματα.

Αυτό είναι το πραγματικό μήνυμα της σημερινής μέρας για όλους εμάς τους δημοκράτες πολίτες, που, 45 χρόνια πριν, ονειρευτήκαμε μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Ιδρυτή της μεγάλης ριζοσπαστικής, προοδευτικής παράταξης και εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, μια Ελλάδα για όλους τους πολίτες.

Για όλους εμάς που πιστέψαμε σε ένα Σοσιαλδημοκρατικό Κίνημα «που εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα πολίτη, σε ένα Κίνημα που ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, τη γυναίκα, τη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας».

Με οδηγό μας τις αρχές της 3 του Σεπτέμβρη που αγκαλιάζουν κάθε πολίτη, ενάντια στα συμφέροντα, την πελατειακή λογική, τις ανισότητες και αδικίες, την κάθε είδους συντήρηση, το μίσος και το διχασμό, ήρθε η ώρα της αφύπνισης.

Χρέος μας είναι να περάσουμε από την παθητική στάση και την απαξίωση, στην ενεργό πολιτική δράση.

Γιατί όλοι εμείς, οι απλοί πολίτες αυτού του τόπου, κρατάμε τη δύναμη στα χέρια μας και μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο και πιο δίκαιο αύριο για μας και τα παιδιά μας.

Για μας τις γυναίκες η 3 του Σεπτέμβρη του 1974 έχει ιδιαίτερη αξία γιατί σηματοδοτεί τις μεγάλες διεκδικήσεις για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη σε συνεργασία με τα Γυναικεία Κινήματα, που αργότερα με την Κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου μετουσιώθηκαν σε ριζοσπαστικές αλλαγές του Οικογενειακού και Εργατικού Δικαίου, μας έφεραν στην επιφάνεια και άλλαξαν σταδιακά τη ζωή μας.

Σχεδόν 2 εβδομάδες πέρασαν από τον ισχυρό σεισμό των 5,1 Ρίχτερ με επίκεντρο τη Μαγούλα που χτύπησε τη Δυτική Αθήνα και ενώ ο έλεγχος των κτιρίων είναι σε εξέλιξη, έρχονται στο φώς της δημοσιότητας πολλές περιπτώσεις κτιρίων που κρίνονται ως ακατοίκητα λόγω των υλικών ζημιών.

Μόνο στο Χαϊδάρι, σύμφωνα με δημόσια ανακοίνωση της σημερινής Δημοτικής Αρχής, έχουν κριθεί μέχρι στιγμής ως ακατοίκητα 42 σπίτια από τα 425 που έχουν ελεγχθεί από τα κλιμάκια του ΥΠΕΧΩΔΕ σε συνεργασία με μηχανικούς του Δήμου. Ενώ, έχουν καταγραφεί πάνω από 1.600 αιτήματα για έλεγχο κτιρίων (σπιτιών και καταστημάτων), χωρίς να έχει υπολογιστεί σε αυτά ο αριθμός των διαμερισμάτων που στεγάζονται σε πολυκατοικίες.

Αντίστοιχα, έχουν σημειωθεί πολλές υλικές ζημιές σε σπίτια και καταστήματα στο Περιστέρι, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανθούπολης.

Τα ερωτήματα προς την Κυβέρνηση για ένα θέμα που αφορά την ασφάλεια των πολιτών είναι πολλά και μεγάλα και οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας ζητούν απαντήσεις:

– Ολοκληρώθηκε ο έλεγχος των κτιρίων που στεγάζουν Σχολεία, παιδικούς σταθμούς, Νοσοκομεία και γενικά Δημόσιες Υπηρεσίες, ώστε να διασφαλσθεί η ασφάλεια των παιδιών, ασθενών και εργαζομένων; Ποιά είναι τα αποτελέσματα των ελέγχων και πότε προβλέπεται να αποκατασταθούν οι ζημιές, αν υπάρχουν;

– Πότε προβλέπεται να ολοκληρωθεί ο έλεγχος καταληλότητας των κτιρίων που έχουν πληγεί από το σεισμό;

– Ποιά είναι η μέριμνα του κράτους για τους πολίτες που έχουν πληγεί, ιδιαίτερα για όσους ανήκουν στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως άνεργοι, μονογονεϊκές οικογένειες, ηλικιωμένοι, οικογένειες με παιδιά χωρίς οικονομικές δυνατότητες, άτομα με αναπηρία, ασθενείς κλπ

– Πως προβλέπεται να αποζημιωθούν οι πληγέντες ώστε να αποκατασταθούν πλήρως οι ζημιές και να ζουν σε ασφαλές περιβάλλον;

– Υπάρχει κρατική μέριμνα για τα επαγγελματικά κτίρια που πλήγηκαν από το σεισμό και ποιά είναι αυτή;

– Υπάρχει επαρκές σχέδιο αντισεισμικής προστασίας και επιπλέον θωράκισης ιδιωτικών και δημόσιων κτιρίων;