Προσφυγικό, ανθρώπινα δικαιώματα, δράσεις, ενεργοί πολίτες, κατά του ρατσισμού

Επίσκεψη – συζήτηση στο Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών

Εκπροσωπώντας την Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά επισκεφθήκαμε την Τετάρτη 16 Ιουνίου 2021, τα Γραφεία του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και παραδώσαμε είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά των προσφύγων, στα πλαίσια της δράσης για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων που διοργανώνει από 14 – 18/6/2021 το Φόρουμ Μεταναστών σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Αλβανίδων Γυναικών στην Ελλάδα.

Ακολούθησε συζήτηση για τα θέματα που αντιμετωπίζει σήμερα η μεταναστευτική κοινότητα.

Στη συζήτηση συμμετείχαν εκ μέρους του Φόρουμ Μεταναστών οι Adla Shashati δημοσιογράφος – Διευθύντρια του Γραφείου Διοίκησης του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών και ο Αμπντουλάι Σοκ εκπρόσωπος της Σενεγαλέζικης Κοινότητας και εκ μέρους της Κοινωνικής Παρέμβασης Δυτικά η Ελένη Σταύρου Εκπρόσωπος και μέλος της Συντονιστικής Ομάδας, η Ελευθερία Κεντρωτή μέλος της Συντονιστικής Ομάδας και η Ελένη Ζωντήρου, μέλος της Κοινωνικής Παρέμβασης Δυτικά.

Ειδικότερα, ενημερωθήκαμε – συζητήσαμε για το σημαντικό έργο που επιτελεί το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών στην ενημέρωση – στήριξη των μεταναστευτικών κοινοτήτων στη χώρα μας, αλλά και

– για τα σημαντικά προβλήματα επιβίωσης των μεταναστών που έχουν ενταθεί λόγω της πανδημίας. Υπολογίζεται ότι 1.500 μετανάστες έχουν καθημερινά ανάγκη για φαγητό

– για τα προβλήματα πρόσβασης των μεταναστών που δεν διαθέτουν ΑΜΚΑ στον εμβολιασμό

– για τις συνέπειες που θα έχει η πρόσφατη Κυβερνητική απόφαση που ορίζει την Τουρκία ως “ασφαλή τρίτη χώρα” για οικογένειες, άντρες, γυναίκες και παιδιά που αιτούνται διεθνή προστασία στη χώρα μας και ευνοεί τις απελάσεις μεταναστών . Διαβάστε ΕΔΩ το σχετικό Δελτίο Τύπου που συνυπογράφουν 40 οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών https://bit.ly/3zy6Y5u

– για τις σημαντικές ελλείψεις ουσιαστικής – δωρεάν εκπαίδευσης που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των μεταναστών

ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ, Προσφυγικό, Πανδημία, απόψεις, ανθρώπινα δικαιώματα, ενεργοί πολίτες, κοινωνική δικαιοσύνη

Κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα

Οι χιονισμένες μέρες, δεν είναι μέρες χαράς για όλους μας.

Δίπλα μας ζουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα υλικά αγαθά για την ικανοποιητική τους διαβίωση. Άνθρωποι που δεν έχουν θέρμανση, που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας και μένουν χωρίς ρεύμα ή νερό.

Ζουν άστεγοι που προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς στέγη, χωρίς τροφή, χωρίς θέρμανση, μακριά από τις ανέσεις που εμείς διαθέτουμε. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, εκτιμάται ότι στη χώρα μας ζουν πάνω από 21.000  άστεγοι. Ενώ, 9.000 υπολογίζονται οι άστεγοι που ζουν στην Αθήνα (περίπου ο 1 στους 70 κατοίκους της Αθήνας υπολογίζεται ότι είναι άστεγος), σύμφωνα με την Έκθεση για την έλλειψη στέγης FEANTSA που δημοσιεύθηκε το 2017 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανισμών.

Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, στον καταυλισμό – τον πρόχειρο ακόμη – του Καρά Τεπέ στη Λέσβο, που είναι ντροπή για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, «ζούν» 7.500 άνθρωποι με απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς θέρμανση, χωρίς ζεστό νερό, χωρίς τουαλέτες, αυτές τις παγωμένες μέρες του χειμώνα. Εκεί, ζουν και άνθρωποι που είναι περισσότερο ευάλωτοι, όπως γυναίκες με μωρά παιδιά, ηλικιωμένοι και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, που είναι δυό και τρις φορές περισσότερο εκτεθειμένοι στην κακοκαιρία και τους κινδύνους μόλυνσης από την πανδημία.

Πέρα από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη, τι άλλο κάνει η σημερινή Πολιτεία για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και να προστατεύσει τις ζωές τους;

Και τι σημαίνει Κράτος δικαίου, αν δεν μπορεί να προστατεύσει ανθρώπινα δικαιώματα και να εξασφαλίσει τα δημόσια αγαθά για κάθε άνθρωπο επί της γης;

Να ποιά είναι η κύρια διαφορά της δεξιάς πολιτικής από την αριστερά, και του φιλελευθερισμού από τον ουμανισμό.

Προσφυγικό, απόψεις, ανθρώπινα δικαιώματα, ενεργοί πολίτες

Για το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται ποιός δεν έχει μερίδιο ευθύνης;

Η Μόρια, η ντροπή της Ελλάδας και της Ευρώπης, δεν προέκυψε από παρθενογένεση.

Ήταν ένα καζάνι που έβραζε, χρόνια τώρα. Εκεί μέσα ζούσαν άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλοί ηλικιωμένοι, γυναίκες σε εγκυμοσύνη, ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά και άτομα με αναπηρία εγκλωβισμένοι και με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.
Για να μην αναφερθώ στην υποκρισία που κρύβεται πίσω από την απόφαση της Πολιτείας να θέσει αυτούς τους ανθρώπους σε διαρκή καραντίνα και περιορισμό εδώ και μήνες, από τον περασμένο Μάρτιο, χωρίς να ενδιαφερθεί καθόλου για τις απερίγραπτες συνθήκες διαβίωσης μέσα στην δομή, που ήταν ουσιαστικά μια υγειονομική βόμβα για τους ίδιους.
Πώς άλλωστε να περιγράψει κανείς αν όχι υποκρισία, τον πολύμηνο περιορισμό αυτών των ανθρώπων μέσα στη δομή λόγω της πανδημίας, χωρίς τουλάχιστον τα απαραίτητα για την ατομική τους υγιεινή.
Και τώρα, αυτοί οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους είναι στο δρόμο χωρίς φαγητό, χωρίς περίθαλψη και καμμία υγειονομική προστασία και έχουν στοχοποιηθεί από την τοπική κοινωνία και όχι μόνο.

Αναρωτιέμαι ποιός άνθρωπος μπορεί να γυρνάει την πλάτη μπροστά στον ανθρώπινο πόνο ή ακόμη και να πετροβολάει τα κάθε φορά θύματά του.

Κάποιοι άρχισαν να μιλούν και πάλι για βραχονησίδες, για κλειστές δομές κράτησης και δεν ξέρω για τι ακόμη.

Τούτη την ώρα προέχει η προστασία της ζωής και της ασφάλειας των ανθρώπων, ντόπιων ή μη, που ζουν ή εργάζονται στη Μόρια και η ασφαλής μεταφορά των προσφύγων, με προτεραιότερα τα ασυνόδευτα ανήλικα και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, σε ανθρώπινες δομές της ενδοχώρας. Και είναι άκρως σημαντικό, η Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της γιατί το προσφυγικό είναι πανευρωπαϊκό ζήτημα και δεν μπορεί να διαχειρίζεται σε τοπικό επίπεδο, αποκλειστικά από τις χώρες υποδοχής.

Για το αυγό πάντως του φιδιού που αργά, αλλά σταθερά εκκολάπτεται, έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης.
Ας αντιδράσουμε με Ανθρωπιά και Αλληλεγγύη τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.

Διαβάστε το άρθρο μου στο The Caller, Huff Post Greece, Times News, Χαϊδάρι Σήμερα, Δυτικές Ματιές, The Socialist, Ανοιχτό Παράθυρο, Προοδευτική Αγίας Βαρβάρας, Npress & Ικαριακή Ραδιοφωνία