Εκπαίδευση, απόψεις, ενεργοί πολίτες

Για το κουδούνι, που φέτος χτύπησε αλλιώς

Σήμερα, που χτύπησε το πρώτο κουδούνι χωρίς τις ξέγνοιαστες φωνές των παιδιών, χωρίς τα αυθόρμητα φιλιά και τις αγκαλιές,
με διχασμένους τους γονείς να αντιδρούν για τις μάσκες, αντί για την συνεχή υποβάθμιση της εκπαίδευσης που έχει οδηγήσει στα μεγάλα ποσοστά του σύγχρονου αναλφαβητισμού,

Σήμερα που η τηλεκπαίδευση, ως πρόχειρη, πολύ πρόχειρη και αντιπαιδαγωγική λύση, που δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης όλα τα παιδιά, κερδίζει συνέχεια έδαφος, παραμερίζοντας το μάθημα στην τάξη και διδάσκοντας νέα ήθη και τρόπους επικοινωνίας ή απομόνωσης θα έλεγα περισσότερο,
Σήμερα, που η υποκρισία περισσεύει με το Υπουργείο Παιδείας, παντελώς απροετοίμαστο, να περιορίζεται αποκλειστικά σε μέτρα επικοινωνιακού χαρακτήρα για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών, ενώ είναι σε ισχύ περιοριστικά μέτρα αναγκαστικού χαρακτήρα για τις αποστάσεις και τα άτομα που επιτρέπονται ανά τ.μ για μαγαζιά και κλειστούς χώρους,

Σήμερα που το Υπουργείο Παιδείας μοιράζει στα παιδιά μάσκες και παγούρια και εξαγγέλει ως μέτρο προστασίας (Μ.Ο) 17 μαθητές ανά τάξη (ενώ στην πράξη δεν ισχύει και αναγκάζονται να συσωρεύονται ακόμη και πάνω από 25 παιδιά σε τάξεις λίγων τ.μ.), αντί να φροντίσει για περισσότερα κτίρια, αίθουσες, εκπαιδευτικούς, άτομα για την καθαριότητα και γενικά περισσότερη φροντίδα για τον μαθητή, τον εκπαιδευτικό και την ουσιαστική, ποιοτική εκπαίδευση

Σήμερα που πολλοί εκπαιδευτικοί ζουν στην εργασιακή ανασφάλεια και καλούνται να παίξουν περισσότερο το ρόλο του χωροφύλακα αντί του δημιουργικού δασκάλου, θυμίζοντας άλλες μαύρες εποχές

Σήμερα που υπάρχουν παιδιά που δεν θα πάνε στο σχολείο, χωρίς αυτό να είναι δική τους συνειδητή απόφαση, ανάμεσά τους παιδιά με αναπηρία, τα παιδιά προσφύγων, μεταναστών, Ρομά κ.α.

Ε, σήμερα είναι που Αξίζει να θυμόμαστε πως υπάρχει Ελπίδα, όταν υπάρχει φλόγα.
Υπάρχει ελπίδα αν συνειδητοποιήσουμε πως Μαζί, με το δικό μας φως, μπορούμε να χτίσουμε Σχολεία Ανοιχτά για όλα τα παιδιά, Σχολεία που αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα, πολεμούν το ρατσισμό, δεν ανέχονται την κάθε είδους βία, καλλιεργούν τον ανθρωπισμό και την ελεύθερη, δημιουργική, κριτική και καινοτόμα σκέψη και άποψη και διαμορφώνουν συνειδητοποιημένους και Ενεργούς Πολίτες.

Με αυτές τις σκέψεις και την γλυκιά εικόνα του πρώτου μας Αναγνωστικού, Εύχομαι να ναι αυτή η χρονιά περισσότερο φωτεινή και μαχητική,
Εύχομαι να ναι μια χρονιά – Αφετηρία, που θα ενώσει γονείς, δασκάλους, μαθητές και όλη την κοινωνία με κοινό μας στόχο να δυναμώσουμε το δημόσιο σχολείο, να προωθήσουμε την Ανοιχτή, ανθρωποκεντρική εκπαίδευση, την κριτική / δημιουργική σκέψη και την Αλληλεγγύη και να χτίσουμε τους Αυριανούς Συνειδητοποιημένους Πολίτες.

Διαβάστε το άρθρο μου στην HuffPost Greece , Times News , Χαϊδάρι Σήμερα , Δυτικές Ματιές , Προοδευτική Αγίας Βαρβάρας

Προσφυγικό, απόψεις, ανθρώπινα δικαιώματα, ενεργοί πολίτες

Για το αυγό του φιδιού που εκκολάπτεται ποιός δεν έχει μερίδιο ευθύνης;

Η Μόρια, η ντροπή της Ελλάδας και της Ευρώπης, δεν προέκυψε από παρθενογένεση.

Ήταν ένα καζάνι που έβραζε, χρόνια τώρα. Εκεί μέσα ζούσαν άνθρωποι, ανάμεσά τους πολλοί ηλικιωμένοι, γυναίκες σε εγκυμοσύνη, ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά και άτομα με αναπηρία εγκλωβισμένοι και με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.
Για να μην αναφερθώ στην υποκρισία που κρύβεται πίσω από την απόφαση της Πολιτείας να θέσει αυτούς τους ανθρώπους σε διαρκή καραντίνα και περιορισμό εδώ και μήνες, από τον περασμένο Μάρτιο, χωρίς να ενδιαφερθεί καθόλου για τις απερίγραπτες συνθήκες διαβίωσης μέσα στην δομή, που ήταν ουσιαστικά μια υγειονομική βόμβα για τους ίδιους.
Πώς άλλωστε να περιγράψει κανείς αν όχι υποκρισία, τον πολύμηνο περιορισμό αυτών των ανθρώπων μέσα στη δομή λόγω της πανδημίας, χωρίς τουλάχιστον τα απαραίτητα για την ατομική τους υγιεινή.
Και τώρα, αυτοί οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους είναι στο δρόμο χωρίς φαγητό, χωρίς περίθαλψη και καμμία υγειονομική προστασία και έχουν στοχοποιηθεί από την τοπική κοινωνία και όχι μόνο.

Αναρωτιέμαι ποιός άνθρωπος μπορεί να γυρνάει την πλάτη μπροστά στον ανθρώπινο πόνο ή ακόμη και να πετροβολάει τα κάθε φορά θύματά του.

Κάποιοι άρχισαν να μιλούν και πάλι για βραχονησίδες, για κλειστές δομές κράτησης και δεν ξέρω για τι ακόμη.

Τούτη την ώρα προέχει η προστασία της ζωής και της ασφάλειας των ανθρώπων, ντόπιων ή μη, που ζουν ή εργάζονται στη Μόρια και η ασφαλής μεταφορά των προσφύγων, με προτεραιότερα τα ασυνόδευτα ανήλικα και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, σε ανθρώπινες δομές της ενδοχώρας. Και είναι άκρως σημαντικό, η Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της γιατί το προσφυγικό είναι πανευρωπαϊκό ζήτημα και δεν μπορεί να διαχειρίζεται σε τοπικό επίπεδο, αποκλειστικά από τις χώρες υποδοχής.

Για το αυγό πάντως του φιδιού που αργά, αλλά σταθερά εκκολάπτεται, έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης.
Ας αντιδράσουμε με Ανθρωπιά και Αλληλεγγύη τώρα, πριν να είναι πολύ αργά.

Διαβάστε το άρθρο μου στο The Caller, Huff Post Greece, Times News, Χαϊδάρι Σήμερα, Δυτικές Ματιές, The Socialist, Ανοιχτό Παράθυρο, Προοδευτική Αγίας Βαρβάρας, Npress & Ικαριακή Ραδιοφωνία

3 Σεπτεμβρη, απόψεις, ενεργοί πολίτες

Με το βλέμμα στο μέλλον, κρατώντας ζωντανές τις ανθρωπιστικές αξίες που μας στιγμάτισαν

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γυρνάμε πίσω στο 1974 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωνε στο ξενοδοχείο King George την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στα 150 ιδρυτικά του μέλη, διαβάζοντας την Ιδρυτική Διακήρυξη.

Συγκίνηση βαθιά τότε και τώρα για τον καινούργιο, ελπιδοφόρο πολιτικό φορέα, που έκανε την πρώτη εμφάνισή του στον πολιτικό κόσμο και έμελλε να κυριαρχήσει στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και να παίξει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Συγκίνηση βαθιά για το τετράπτυχο των πρωτόγνωρων Σοσιαλδημοκρατικών αρχών που πρέσβευε:

«Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση – Δημοκρατία»

και για τον βασικό του στόχο να δημιουργήσει μια πολιτεία «απαλλαγμένη από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, απαλλαγμένη από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας».

Επιλέγω, από τη Διακήρυξη της 3 του Σεπτέμβρη 1974 το παρακάτω κείμενο που μας στιγμάτισε και έγινε οδηγός μας:
«Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας.
Για να εξασφαλιστεί εργασία και κατοικία σε όλους τους ΄Ελληνες.
Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη.
Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατιά.
Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας».

Αυτές είναι οι αξίες που μας ενέπνευσαν και μας κινητοποίησαν.

Για το δίκαιο του αδύναμου και όχι του ισχυρού, για ίσες ευκαιρίες παντού για όλους και όχι για τους λίγους, για συμμετοχική δημοκρατία και ενεργή συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και όχι για δημοκρατία – τάπερ, για δικαίωμα στο όνειρο και όχι στο κοινωνικό περιθώριο, για πρόοδο και όχι συντήρηση.

Και επειδή δεν αρκεί η ματιά στο παρελθόν για να λέγεσαι προοδευτικός, ας κοιτάξουμε τώρα στο μέλλον, κρατώντας τις ανθρώπινες αξίες του ένδοξου παρελθόντος.

Αυτός είναι ο δρόμος μας, ο δρόμος κάθε δημοκράτη πολίτη και αυτόν πρέπει να ακολουθήσουμε.
Το δρόμο της ενεργής δράσης, της διεκδίκησης, της υπεράσπισης των αδύναμων, του πράττειν αντί του λέγειν και του φαίνεσθαι, της προόδου και του μέλλοντος, έχοντας πάντα οδηγό τις αξίες της ανθρωπιάς και της κοινωνικής δικαιοσύνης με τις οποίες γαλουχηθήκαμε.

Διαβάστε το άρθρο μου στην Times News , το Χαϊδάρι Σήμερα, τις Δυτικές Ματιές και την εφ. Προοδευτική Αγίας Βαρβάρας