Μήνας: Μαρτίου 2021

Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για τις πατέντες, τα εμβόλια ως δημόσιο αγαθό, τη δημοκρατία

«Η επιστήμη πάει μπροστά  – Η αλληλεγγύη πάει πίσω» Σε αυτή τη φράση συνοψίζεται όλη η σημερινή πραγματικότητα γύρω από τα εμβόλια και τις πατέντες των εμβολίων.

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την αρχική εμφάνιση και τη ραγδαία εξάπλωση της πανδημίας και ήδη θρηνούμε πάνω από 2,5 εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον κόσμο, ενώ υπάρχει μεγάλη ανησυχία για την εξέλιξη και τη μεγάλη διασπορά του ιού παρά τα συνεχή περιοριστικά μέτρα προστασίας.

Ένα παράθυρο ελπίδας στη μάχη κατά της πανδημίας άνοιξε με την εμφάνιση των εμβολίων που όμως, λόγω κυρίως της τεράστιας ζήτησης, της περιορισμένης δυνατότητας παραγωγής ή της τεχνητής έλλειψης καθώς και του υψηλού κόστους τους, έχουν οδηγήσει σε μεγάλες ανισότητες εις βάρος των χωρών με φτωχά και μεσαία εισοδήματα και εις βάρος των πιο αδύναμων.

Την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο στερούνται το βασικό ανθρώπινο δικαίωμά στους στη ζωή, μη έχοντας πρόσβαση σε εμβόλια, φάρμακα και ιατρική περίθαλψη, έρευνα της Oxfam αναδεικνύει το γεγονός ότι οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου που αντιπροσωπεύουν μόλις το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν αγοράσει ήδη πάνω από τη μισή ποσότητα των εμβολίων που αναμένεται να παραχθούν.

Ο «εμβολιαστικός εθνικισμός» από τη μία και η έλλειψη αλληλεγγύης, διαφάνειας και κανόνων για τον δίκαιο εμβολιασμό από την άλλη, προκαλούν μεγάλη ανησυχία για την εξέλιξη της πανδημίας, αφού σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για να επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης, χρειάζεται να εμβολιασθεί περίπου το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η διάθεση εμβολίων σε λίγους/ες προνομιούχους δεν πρόκειται να σταματήσει την πανδημία.

Δυστυχώς, τα κέρδη των εταιριών φαίνεται σήμερα να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές που χάνονται. Οι πλουσιότερες χώρες έχουν γρήγορη και εύκολη πρόσβαση στα εμβόλια, εις βάρος των φτωχών χωρών, αλλά και της παγκόσμιας υγείας.

Πιστεύω ότι είμαστε μπροστά σε μια τρομακτική διαπίστωση:

-Σήμερα, το εμβόλιο έχει αναδειχθεί ως το πιο αναγκαίο και πολύτιμο αγαθό στον κόσμο για την παγκόσμια υγεία και είναι ένα αγαθό του οποίου η έρευνα και ανάπτυξη χρηματοδοτήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από όλους εμάς, τους ευρωπαίους φορολογούμενους.

-Ε, αυτό το πολύτιμο αγαθό, σήμερα διατίθεται στους λίγους, δεν μπορεί να διατεθεί ευρέως, λόγω της προτεραιότητας που έχει δοθεί στα κέρδη των εταιριών και στην περιορισμένη παραγωγή από τις φαρμακευτικές εταιρείες που το αναπτύσσουν.

Και έτσι μεγαλώνουν και διευρύνονται συνέχεια οι κοινωνικές ανισότητες. Αυτό ακριβώς, τις μεγάλες δηλαδή κοινωνικές ανισότητες, τις βιώνουμε και στο σπίτι μας, στη γειτονιά μας, στη Δυτική Αθήνα. Διάβαζα αυτές τις μέρες τα στοιχεία του ΕΟΠΠΥ:

-Μόλις 64.000 εμβόλια έχουν γίνει στον Δυτικό Τομέα της Αθήνας, όπου ζουν περίπου 500.000 άνθρωποι

–228.000 εμβόλια έχουν γίνει στο κέντρο της Αθήνας που ζουν περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι

–214.000 εμβόλια έχουν γίνει στο Βόρειο τομέα της Αττικής όπου ζουν περίπου 500 χιλιάδες άνθρωποι.

Και όσο ο ιός συνεχίζει να εξαπλώνεται και άνθρωποι δικοί μας να χάνονται, γιατί ενδεχομένως να μην μπορούν να  εξασφαλίσουν έγκαιρα την πρόσβαση στο εμβόλιο, αναδεικνύεται ένα σημαντικό ζήτημα.

Ότι η πρόσβαση στα εμβόλια δεν είναι θέμα τεχνικό, αλλά πολιτικό και ηθικό. Είναι θέμα δημοκρατίας

Η παρέμβασή μου / εκπροσωπώντας την Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά / στην Συνέντευξη Τύπου, που διοργάνωσαν φορείς και συλλογικότητες της Δυτικής Αθήνας, με τον Συντονισμό του Δυτικού Μετώπου (16/3/2021) για την Παναττική Ημέρα Δράσης σε Φυλή και Σχιστό στις 17 Μαρτίου 2021

Ζούμε όλοι μας σήμερα σε ένα εκρηκτικό περιβάλλον με μεγάλους κινδύνους για τη ζωή λόγω της πανδημίας, τρομερή ανασφάλεια για το μέλλον και την επιβίωσή μας, μείωση των προσωπικών μας ελευθεριών και ένταση της κρατικής βίας και αυθαιρεσίας.

Όμως, στις γειτονιές Δυτικά της Αθήνας, εδώ που στο μεγαλύτερο ποσοστό κατοικούν άνθρωποι της εργατικής και μεσαίας τάξης που σήμερα παλεύουν για την επιβίωσή τους, κάτι ύποπτο συμβαίνει και συνέβαινε εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, με λιγότερο πράσινο από την υπόλοιπη Αττική, με περισσότερη ανεργία και ανασφάλεια για το μέλλον, πιο πολλούς καρκίνους και έναν εφιάλτη που έχουμε δίπλα μας, σε απόσταση αναπνοής εδώ και 5 δεκαετίες και μαυρίζει τις ζωές μας.

Είναι ο ΧΥΤΑ στη Φυλή, που λειτουργεί σε ένα τόπο που ήταν ήδη περιβαλλοντικά υποβαθμισμένος λόγω της υπερσυγκέντρωσης των μεγάλων βιομηχανιών, έχει προκαλέσει μια περαιτέρω τεράστια περιβαλλοντική υποβάθμιση στις περιοχές μας και είναι το μέγα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε για δεκαετίες, ως απειλή για τις ζωές μας.

Βιώνουμε δηλαδή καθημερινά έναν ιδιότυπο περιβαλλοντικό ρατσισμό και μια ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ζούμε πλάι πλάι με τον καρκίνο.

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής  είναι αποκαλυπτικά.

Την περίοδο 1999 – 2015  διαπιστώθηκε μια τρομακτική αύξηση των θανάτων από νεοπλασματικές ασθένειές  (καρκίνους) 31,7 %, στις περιοχές γύρω από την χωματερή της Φυλής, ενώ ή αύξηση σε όλη την Περιφέρεια Αττικής ήταν 10,1%.

Παράλληλα, άγνωστες είναι οι συνέπειες για την υγεία των παιδιών μας και των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα υγείας.

Υποφέρουμε από τη δυσοσμία που προκαλούν τα τοξικά αέρια, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες και πολλά βράδια προτιμάμε να κλείσουμε ερμητικά πόρτες και παράθυρα για να γλυτώσουμε από την αφόρητη βρώμα κι ας λιώνουμε από τη ζέστη.

Οι φωτιές που συχνά ξεσπάνε ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες στο σκουπιδότοπο απελευθερώνουν στον αέρα επιπλέον τοξικές και καρκινογόνες ουσίες και κάνουν το μίγμα ακόμη πιο εκρηκτικό.  

Μα , αυτό που μετράει ακόμη πιο πολύ για μας που ζούμε σε αυτές τις περιοχές, είναι η εγκληματική αδιαφορία των Κυβερνήσεων, διαχρονικά, για την τοπική κοινωνία, την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τον περιβαλλοντικό ρατσισμό.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς,  πως για πάνω από 50 χρόνια μας επιβάλλουν να ζούμε πλάι πλάι με τα σκουπίδια; 

πως οι γειτονιές μας έχουν γίνει ο σκουπιδοντεντεκές όλης της Αττικής;

και πως, παρά τις υποσχέσεις για το αντίθετο, ο τεράστιος σκουπιδότοπος ζει και βασιλεύει στις γειτονιές μας, εξακολουθεί να είναι εστία μόλυνσης για το νερό που πίνουμε, τον αέρα που αναπνέουμε, το έδαφος που μας φιλοξενεί, τα ζώα, τα φυτά και έχει τραγικές συνέπειες για την επιβίωση και την ποιότητα ζωής μας;
Η πρόφαση απόφαση του ΕΔΣΝΑ να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις της Φυλής, αντί να δρομολογήσει τη διακοπή λειτουργίας της ξεχείλισε το ποτήρι.

Έχει προκαλέσει την αγανάκτησή μας και μας έχει εξοργίσει.

Σαν πολίτες της Δυτικής Αθήνας νιώθουμε πως τιμωρούμαστε από την Πολιτεία, που εφαρμόζει 2 μέτρα και 2 σταθμά και χωρίζει τους ανθρώπους σε 1^ης και 2^ης κατηγορίας.

Αυτή η τακτική μας προσβάλει, προσβάλει εμάς, τη Δημοκρατία, την Κοινωνία ολόκληρη και δεν πρόκειται να το αποδεχθούμε.

Γι αυτό ξεσηκωνόμαστε

και ενώνουμε τις δυνάμεις και τις φωνές μας. Ενάντια σε αυτό το έγκλημα και την εγκληματική αδιαφορία των Κυβερνήσεων, της Περιφέρειας, της τοπικής κοινωνίας.

Η συνεχής επέκταση της Χωματερής, τα πανωσηκώματα και οι θηριώδεις εγκαταστάσεις δεν λύνουν το πρόβλημα των απορριμμάτων. Αντίθετα, δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο. Αυτόν τον φαύλο κύκλο πρέπει να τον μετατρέψουμε σε κύκλο βιωσιμότητας.

Να αντιμετωπίσουμε το κακό από τη ρίζα του. Τα σκουπίδια έχουν μεγάλη τοξικότητα και ο μόνος τρόπος να το αποτρέψουμε είναι να τα μειώσουμε.

Σήμερα στην Ελλάδα μιλάμε για επέκταση της χωματερής, ενώ στην Ευρώπη συζητούν για το πως θα μειώσουν τα απορρίμματα. Είναι ανάγκη σήμερα να αλλάξουμε τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και χρησιμοποιούμε τους φυσικούς πόρους. Να δώσουμε έμφαση στη σωστή διαχείριση των πόρων του πλανήτη, να μειώσουμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα.

Και εκεί κυρίως πρέπει να δώσει έμφαση η Πολιτεία και οι τοπικές κοινωνίες.

Να υπάρξει πολιτική βούληση και να περάσει στην εκπαίδευση για να καλλιεργηθεί η κουλτούρα του συνειδητοποιημένου πολίτη που θα κατανοεί, ότι κάθε επιλογή του έχει συνέπεια στο περιβάλλον και γιαυτό πρέπει να κάνει λογική χρήση των καταναλωτικών αγαθών και να ελαχιστοποιεί τα σκουπίδια που παράγει.

Αν δεν το συνειδητοποιήσουμε όλοι αυτό, τίποτε δεν θα αλλάξει. Απλά θα μεταθέτουμε το πρόβλημα για λίγο πιο αργά, και λίγο πιο αργά μέχρι να φτάσουμε στο σημείο , που δεν πάει παρακάτω.

Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι η βιώσιμη λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων  είναι η υιοθέτηση του μοντέλου της μείωσης – επαναχρησιμοποίησης – ανακύκλωσης με σεβασμό στον περιβάλλον , τους φυσικούς πόρους και τον άνθρωπο.  (Reduce, Reuse, Recycle , Rethink) .

Με αυτή τη λογική, η Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά συμμετέχει – συνδιοργανώνει με τον Συντονισμό του ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ την Παναττική Ημέρα Δράσης σε Φυλή και Σχιστό.

Ενώνουμε τις φωνές μας και αντιδρούμε οργανωμένα, με ενότητα και μαζικά ενάντια στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους και στον περιβαλλοντικό ρατσισμό και διεκδικούμε:

• Άμεση διακοπή λειτουργίας του ΧΥΤΑ Φυλής για να βάλουμε τέλος στον περιβαλλοντικό ρατσισμό.

• Δίκαιη κατανομή των βαρών σε όλη την Αττική

• Ποιότητα ζωής με κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη και σεβασμό στον άνθρωπο,

Είμαστε κάθετα αντίθετοι στο καταστροφικό σχέδιο της επέκτασης – διατήρησης της χωματερής στη Φυλή.

Είμαστε αντίθετοι στην καύση των απορριμμάτων και στη λογική των ανταποδοτικών τελών.

Πιστεύουμε στη δύναμη μας.  Στη δύναμη που έχουμε σαν Πολίτες όταν είμαστε ενεργοί και διεκδικούμε ενωμένοι το δικαίωμα στη ζωή, την ποιότητα ζωής και τα όνειρά μας.

Ζητάμε από όλους τους πολίτες της Αττικής να είναι στο πλευρό μας σε αυτόν τον αγώνα ζωής για μας και τα παιδιά μας.

                              Ελένη Σταύρου

                     Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά