Συντάκτης: Ελενη_Σταυρου

Αύριο είναι μέρα γιορτής για τη δημοκρατία.

Και από αυτή τη γιορτή δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Είναι χρέος μας να πάμε όλοι να ψηφίσουμε για το μέλλον μας, για την πρόοδο και για την προοπτική μιας νέας ζωής, που πραγματικά μας αξίζει.

Για να βάλουμε τέλος στις κοινωνικές ανισότητες, τις κοινωνικές αδικίες, την εκμετάλλευση, τη διαφθορά, το πελατειακό κράτος, τις πελατειακές αντιλήψεις, την αποδόμηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, την απαγόρευση των συναθροίσεων που οδηγεί στον περιορισμό της ελεύθερης πολιτικής έκφρασης.

Για να υψώσουμε ανάστημα και να παλέψουμε μαζί για την προστασία της πρώτης κατοικίας, την προστασία της πρόσβασης στα δημόσια αγαθά για όλους.

Για να παλέψουμε ώστε να αλλάξουν ριζικά την επόμενη 4ετία οι συνθήκες και να έχουν τη δυνατότητα οι γυναίκες να μπουν δυναμικά και απολύτως ισότιμα στην εκλογική μάχη, όχι μόνο στα ψηφοδέλτια, αλλά και με δυνατότητα ισότιμης εκλογής τους.

Για να παλέψουμε να αλλάξουν οι συνθήκες στο κράτος, την κοινωνία, την εργασία, αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων για την ισότιμη συμμετοχή και ισότιμη εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική.

Σκεφτείτε, λοιπόν, πολύ πριν πάτε στην κάλπη ποιό κόμμα και ποιούς υποψήφιους θα ψηφίσετε, γιατί μπορούν να σας εκπροσωπήσουν επάξια και να αγωνιστούν δυναμικά για το συμφέρον σύσσωμου του ελληνικού λαού και όχι μόνο για τα συμφέροντα των ισχυρών και

γιατί μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε νέα τροχιά με τις μεγάλες, ριζικές μεταρρυθμίσεις για την Ελλάδα του μέλλοντος, που θα χωράει όλους τους πολίτες, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς.

Θυμηθείτε, πως ανάμεσα στους πολύ ικανούς άνδρες υποψήφιους, υπάρχουν και υποψήφιες γυναίκες που χρειάζονται τη στήριξή μας στο δύσκολο δρόμο που διάλεξαν να ακολουθήσουν. Και δεν μιλάω για τις ισχυρές γυναίκες, που κινούνται με πελατειακές αντιλήψεις και προσωπικά συμφέροντα άνευ ιδεολογικής βάσης, που προσωπικά με βάζουν απέναντι.

Μιλάω για τις γυναίκες που, έχοντας συνείδηση του φύλου τους και γνήσια προοδευτική ιδεολογική βάση, αποφάσισαν να είναι υποψήφιες, παρά τις δυσκολίες και τους ανταγωνισμούς, χωρίς μεγάλες οικονομικές δυνατότητες και δυνατές πολιτικές στηρίξεις, μόνο γιατί πιστεύουν πως μπορούν κάποτε να αλλάξουν αυτό τον κόσμο.

Και που δεν δέχονται να είναι απλά οι «γαρδένιες» στο τυπωμένο ψηφοδέλτιο, γιατί αυτό τις προσβάλει. Και που δεν κατέβηκαν μόνο για να ισχυροποιήσουν ανδρικές υποψηφιότητες, αλλά είναι διεκδικητικές, έτσι όπως πραγματικά αξίζει στις γυναίκες να είναι.

Ας τις θυμηθούμε αύριο αυτές τις δυνατές αλλά αδύναμες γυναίκες και ας ξεκινήσουμε εμείς πρώτοι να υλοποιήσουμε στην πράξη το 50/50, δίνοντάς τους μια ευκαιρία.

Φυσικά, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, το κόμμα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων του Ανδρέα και του Γιώργου Παπανδρέου που άλλαξε την Ελλάδα, γιατί πιστεύω ότι μπορεί να ξαναγίνει ρυθμιστής των εξελίξεων για την προοδευτική Ελλάδα του μέλλοντος.

Την προτίμησή μου σε υποψήφιους (1ος σταυρός προτίμησης) την έχω εκφράσει με προηγούμενες δημόσιες αναρτήσεις μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που φυσικά ισχύουν, τόσο για το Δυτικό Τομέα Αθήνας, όσο και για άλλες εκλογικές περιφέρειες της Αθήνας (Α΄Αθηνών, Βόρειος Τομέας, Ανατολική Αττική, Β΄Πειραιά) και φυσικά για την Αχαϊα, τη Ροδόπη και αλλού.

Καλή μας ψήφο

Την Τετάρτη 3 Μαϊου 2023 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στα γραφεία της ΟΤΟΕ η εκδήλωση της Πρωτοβουλίας κατά των Γυναικοκτονιών «ΠΑΡΤΕ ΘΕΣΗ ενάντια στις έμφυλες ανισότητες», στην οποία συμμετέχουν 24 γυναικείες οργανώσεις μεταξύ των οποίων και η Ομάδα Γυναικείων Δικαιωμάτων της Κοινωνικής Παρέμβασης που εκπροσωπώ.

Στην εκδήλωση είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάσω ενώπιον εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων, βουλευτών/τριων, υποψήφιων βουλευτών/τριων, εκπροσώπων γυναικείων οργανώσεων, δημοσιογράφων, επιστημόνων/ισσών και πολιτών τις διεκδικήσεις μας ενάντια στις έμφυλες ανισότητες και την έμφυλη βία.

Ακολουθεί παρακάτω η ομιλία μου – παρουσίαση των αιτημάτων μας κατά την εκδήλωση.

«Η χώρα μας έχει ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο που χτίστηκε από το 1983 και μετά, με αφετηρία τη μεγάλη μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου που ήταν έργο ΠΑΣΟΚ και ακολούθησε με την ίδρυση ενός ολοκληρωμένου δικτύου δομών προστασίας για γυναίκες θύματα έμφυλης βίας επί Κυβέρνησης Γιώργου Α. Παπανδρέου και θητείας της κας Μαρίας Στρατηγάκη στη Γενική Γραμματεία Ισότητας των φύλων, αλλά και με άλλες σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη συνέχεια από την επόμενη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2019.

Παρόλα αυτά, οι διεθνείς δείκτες ισότητας δείχνουν μια κατάσταση που δεν είναι τιμητική για μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για παράδειγμα η χώρα μας είναι τελευταία στο Δείκτη Ισότητας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την ισότητα των φύλων (EIGE) και κατέχει την 100^η θέση στην Έκθεση για την Ισότητα των φύλων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Οι έμφυλες ανισότητες και η έμφυλη βία καλπάζουν. Όμως, μια δημοκρατική, προοδευτική κοινωνία δεν μπορεί να αποδέχεται το γεγονός ότι οι γυναίκες που αποτελούν το 51,3 % του συνολικό πληθυσμού της είναι αντιμέτωπες με έμφυλες ανισότητες, έμφυλη βία, σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους  και δεν έχουν ισότιμα ενεργό ρόλο στις αποφάσεις που τις αφορούν.

Θα σας παρουσιάσω συνοπτικά παρακάτω, τις 12 κατηγορίες αιτημάτων μας με τις αντίστοιχες διεκδικήσεις, που απευθύνουμε προς τα κόμματα και ζητάμε τη δημόσια δέσμευση για την υλοποίησή τους.

ΑΙΤΗΜΑ 1 – Οι γυναίκες στην πολιτική

Η συμμετοχή των γυναικών στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι μόλις 21,5% . Η Ελλάδα κατέχει την 103^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών σε σχέση με τον αριθμό γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια. Χειρότερα είναι τα νούμερα για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ελάχιστες δήμαρχοι και 1 περιφερειάρχης.

Το μέτρο της ποσόστωσης στο φύλο χρησιμοποιείται στρεβλά ως εργαλείο για τη μη ψήφιση γυναικών με το επιχείρημα ότι “οι γυναίκες θα εκλεγούν έτσι και αλλιώς λόγω ποσόστωσης».

Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα πρέπει να ξεκινήσει πιστεύουμε πρώτα από το εσωτερικό των κομμάτων, ώστε γυναίκες και άνδρες να έχουν ίσες ευκαιρίες και ίδια εκπροσώπηση σε όλα τα κομματικά όργανα.

Ζητάμε από τα κόμματα να υιοθετήσουν το μέτρο της ποσόστωσης 50 / 50 με τέτοιο τρόπο, ώστε οι γυναίκες υποψήφιες να μην επιλέγονται μόνο παραμονές εκλογών για να κοσμούν τα ψηφοδέλτια, αλλά και για να έχουν ισότιμες και  ίσες ευκαιρίες  για την εκλογή τους. Αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για  τη  Ενδυνάμωση – Επιμόρφωση – Υποστήριξη των γυναικών υποψηφίων στις εκλογές.

Ζητάμε την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών στα επόμενα Υπουργικά Συμβούλια. Δεν είναι δυνατόν να ακούγεται για παράδειγμα από το στόμα του πρωθυπουργού, ότι ήθελε αλλά δεν βρήκε γυναίκες ικανές για το Υπουργικό Συμβούλιο.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε, με αφορμή τα περιστατικά έμφυλης βίας και το κίνημα metoo, ότι τα κόμματα θα πρέπει να έχουν ευαισθησία για αυτά τα θέματα και να μην δείχνουν καμία ανοχή σε περιστατικά έμφυλης βίας.

ΑΙΤΗΜΑ 2 – Γυναίκες και εργασία

Στον εργασιακό χώρο οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγάλες εμπόδια και έμφυλες ανισότητες και τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας είναι παραδοσιακά χαμηλότερα από αυτά των ανδρών. Οι γυναίκες είναι αντιμέτωπες με μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας διαχρονικά, μισθολογικό χάσμα, εργασιακή εξουθένωση, σεξουαλική και εργασιακή παρενόχληση, ελλιπή προστασία της μητρότητας, αντιμετωπίζουν σοβαρά εμπόδια όταν θέλουν να κάνουν καριέρα.

Αυτές οι δυσκολίες και ανισότητες πρέπει να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά και να ληφθούν μέτρα για την εξισορρόπηση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, ώστε οι εργαζόμενες μητέρες να έχουν τη δυνατότητα παράλληλα με την εργασία τους να μεγαλώνουν και τα παιδιά τους.

ΑΙΤΗΜΑ 3 – Ανασύσταση της πρώην Γενικής Γραμματείας Ισότητας των φύλων

Η ΓΓΙΦ έπαιξε ένα ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση των έμφυλων ανισοτήτων από την ιδρυσή της το 1985 και αποτελεί οπισθοδρόμηση το γεγονός ότι, ένας τόσο σημαντικός κρατικός πυλώνας για την ισότητα των φύλων έφτασε στο σημείο από το 2019 και μετά να υποβαθμιστεί συστηματικά παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του γυναικείου κινήματος και του συλλόγου εργαζομένων. Ουσιαστικά, έχασε τον οριζόντιο – διακριτό χαρακτήρα των πολιτικών ισότητας που θα πρεπε να έχει και συνδέθηκε με τη  δημογραφική πολιτική και την οικογένεια.

Παράλληλα από το 2020 και μετά ο προϋπολογισμός δαπανών της ΓΓΙΦ για τις εξωστρεφείς δράσεις της σημείωσε κατακόρυφη πτώση ( ήταν μηδενικός το 2020, 29.000 ευρώ το 2022 , ενώ το 2019 ήταν 400.000 ευρώ.)

Διεκδικούμε

• την επανασύσταση της ΓΓΙΦ και την επιστροφή της όπως και του ΚΕΘΙ στο Υπουργείο Εσωτερικών και την αποσύνδεσή της από την δημογραφική πολιτική και την οικογένεια
• Την υιοθέτηση της διάστασης του φύλου σε όλες τις αποφάσεις, διατάξεις, πρoϋπολογισμούς δαπανών κλπ για την προώθηση της ισότητας των φύλων.
• τη διάθεση επαρκών κονδυλίων από τον προϋπολογισμό τόσο για τη λειτουργία και το έργο της ΓΓΙΦ, όσο και για τη λειτουργία των δομών καταπολέμησης της έμφυλης βίας, ώστε να μην απειλούνται με υποχρηματοδότηση ή κλείσιμο.

ΑΙΤΗΜΑ 4 – Πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας

Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια ανησυχητική αύξηση των γυναικοκτονιών και της  ενδοοικογενειακής βίας. Τα στοιχεία της Αστυνομίας δείχνουν ότι το 2021 είχαμε 61% αύξηση, ενώ το 2022 είχαμε 99,79% αύξηση σε σχέση με το 2020,

Είναι αναγκαίο να ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Πάγιο αίτημά μας είναι η νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία ως διακριτού αδικήματος στον Ποινικό μας Κώδικα,

Πρέπει επίσης να δοθεί έμφαση στην εκπαίδευση για την αλλαγή  των στερεοτύπων και να προωθηθεί η κουλτουρα του σεβασμού στον άνθρωπο.

ΑΙΤΗΜΑ 5 – Ίδρυση Ενιαίων Κέντρων αναφοράς για θύματα έμφυλης βίας και βιασμών

Για να γίνει απολύτως κατανοητή η σημερινή κατάσταση, θα ήθελα να αναφέρω την περίπτωση της 12χρονης θύμα διαδοχικών βιασμών και σωματεμπορίας στον Κολωνό και για τον απαράδεκτο τρόπο που το θύμα αντιμετωπίστηκε από τις κρατικές αρχές και από κάποια ΜΜΕ, με αποτέλεσμα την επαναθυματοποίηση της, την ψυχική και οικονομική εξόντωση της ίδιας και της οικογένειάς της. Ουσιαστικά, η υπόθεση αυτή δείχνει την απουσία του κοινωνικού κράτους και την έλλειψη οργανωμένης – ολιστικής προστασίας και στήριξης για τα θύματα κακοποίησης

Διεκδικούμε την ίδρυση και επαρκή λειτουργία Ενιαίων Κέντρων Αναφοράς για τα θύματα έμφυλης βίας, όπως προβλέπεται από τη Σύμβαση της Κων/πολης, καθώς και τη δημιουργία εξειδικευμένων και επαρκώς εξοπλισμένων κέντρων κρίσεων βιασμού σε όλη την Ελλάδα με εξειδικευμένες υπηρεσίες ιατροδικαστικής, συμβουλευτικής, νομικής και ψυχολογικής στήριξης για τις ανάγκες των θυμάτων βιασμού και σεξουαλικής βίας που θα λειτουργούν σε 24 ωρη βάση.

ΑΙΤΗΜΑ 6 – Διεύρυνση – αναβάθμιση του δικτύου δομών στήριξης θυμάτων έμφυλης βίας

Η λειτουργία του είναι σήμερα επισφαλής, αντιμετωπίζεται από την Κυβέρνηση σαν να έχει ημερομηνία λήξης, δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένο με εξειδικευμένο και εκπαιδευμένο προσωπικό και δεν υπάρχει πρόβλεψη για διάθεση κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Θεωρούμε ότι είναι κρίσιμο να αξιοποιηθούν κονδύλια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης για την αναβάθμιση και διεύρυνση του δικτύου δομών στήριξης θυμάτων έμφυλης βίας. Επίσης χρειάζεται να εξασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας των δομών στήριξης, η μονιμοποίηση του συνόλου των εργαζομένων και η διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας τους

Το ωράριο λειτουργίας των συμβουλευτικών κέντρων πρέπει να διευρυνθεί για να καλύπτει τις ανάγκες των εργαζόμενων κακοποιημένων γυναικών,  οι ξενώνες να είναι προσβάσιμοι σε γυναίκες με αναπηρία και να προβλέπεται σχέδιο για ασφαλή επανένταξη των γυναικών θυμάτων μετά τη σύντομη παραμονή τους στους ξενώνες (3 μήνες)

ΑΙΤΗΜΑ 7 – Συγκέντρωση – επεργασία δεδομένων για στατιστικούς σκοπούς

Δεν γίνεται σήμερα συστηματική συγκέντρωση δεδομένων από επίσημο κρατικό φορέα για τα δεδομένα έμφυλης βίας, τις δικαστικές αποφάσεις, τις καταδίκες,  τις ποινές κ.α. με συνέπεια να μην έχουμε στατιστικά δεδομένα, που είναι αναγκαία για τη λήψη σωστών αποφάσεων με κριτήριο την ισότητα των φύλων.

Ζητάμε να ξεκινήσει άμεσα η συγκέντρωση και επεξεργασία με συστηματικό τρόπο των δεδομένων για τις έμφυλες ανισότητες από το Παρατηρητήριο της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και τα στοιχεία αυτά να δημοσιεύονται για να είναι ελεύθερα προσβάσιμα σε κάθε πολίτη.

ΑΙΤΗΜΑ 8 –  Αντιμετώπιση των παθογενειών στη δικαιοσύνη

Μας ανησυχεί ιδιαίτερα η αυξανόμενη χρήση του όρου γονεϊκή αποξένωση στις δικαστικές αίθουσες και αποφάσεις, που χρησιμοποιείται συχνά από τους δράστες ενδοοικογενειακής βίας και δικηγόρους τους, που επιχειρούν να αποδείξουν ότι οι καταγγελίες είναι ψευδείς προκειμένου να αφαιρέσουν τη γονική μέριμνα από τη μητέρα.

Πάγιο αίτημά μας είναι η θέσπιση και λειτουργία οικογενειακών δικαστηρίων με αρμοδιότητα να αποφασίζουν με πρωταρχικό κριτήριο το συμφέρον του παιδιού για τη γονική μέριμνα, την επιμέλεια και την επικοινωνία για υποθέσεις που υπάρχει ενδοοικογενειακή βία.

Σημαντικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, που στις περιπτώσεις βίας κατά των γυναικών συνεπάγεται μακρόχρονο βασανιστήριο για τα θύματα και μεγάλη οικονομική επιβάρυνση. Το θέμα αυτό πρέπει να ρυθμιστεί άμεσα από την πολιτεία.

ΑΙΤΗΜΑ 9 –   Αντιμετώπιση της δευτερογενούς θυματοποίησης των θυμάτων έμφυλης βίας από την Ελληνική Αστυνομία

Πολλές φορές οι πρακτικές που χρησιμοποιεί η Ελληνική αστυνομία σε περιστατικά έμφυλης βίας δεν προστατεύουν τις γυναίκες θύματα, αντίθετα τις εκθέτουν σε κινδύνους δευτερογενούς θυματοποίησης, ακόμη και σε κινδύνους για τη ζωή τους. Είναι γνωστή για παράδειγμα η δημόσια δήλωση του συνδικαλιστή – εκπροσώπου των αστυνομικών υπαλλήλων αμέσως μετά τη γυναικοκτονία της Καρολάιν, που έδινε οδηγίες προς τους επίδοξους γυναικοκτόνους, πώς να συμπεριφερθούν μετά το έγκλημα, για να έχουν ελαφρυντικά και να πετύχουν μείωση της ποινής τους

Πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της δευτερογενούς θυματοποίησης των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας από την Ελληνική Αστυνομία, την Δικαιοσύνη και τις Υπηρεσίες Υποστήριξης. 

Να εξασφαλιστεί επαρκής στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών και να γίνεται συστηματική εκπαίδευση των αστυνομικών στα θέματα της έμφυλης βίας και έμφυλων ανισοτήτων.

ΑΙΤΗΜΑ 10 – Κατάργηση Νόμου Τσιάρα

Ο Νόμος 4800/2021, γνωστός και ως Νόμος Τσιάρα, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις του γυναικείου κινήματος, αφού αποτελεί κατάφορη παραβίαση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και των Διεθνών Συμβάσεων για τα Δικαιώματα του Παιδιού, γιατί άλλαξε τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα του οικογενειακού δικαίου και δημιούργησε σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, οξύνοντας τις ενδοοικογενειακές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις. Φτάνει δε ως το σημείο να ποινικοποιήσει την επιλόχεια κατάθλιψη.

Ενώ, με τη ρύθμιση για  τη συνεπιμέλεια, που ισχύει αυτόματα (χωρίς να απαιτείται πλέον δικαστική απόφαση), όλοι οι κατηγορούμενοι ως δράστες ενδοοικογενειακής βίας μπορούν να έχουν πρόσβαση και απεριόριστο έλεγχο στη ζωή των θυμάτων τους, μέχρι την τελεσίδικη απόφαση του δικαστηρίου.

Ζητάμε την κατάργηση του Νόμου Τσιάρα και επαναφορά ρυθμίσεων του προηγούμενου Νόμου 1329/83.

Ζητάμε κρατική, οικονομική και κοινωνική μέριμνα για τα παιδιά των διαζευγμένων οικογενειών με βάση εισοδηματικά κριτήρια/ ιδιαιτέρως για τα παιδιά οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα ή παιδιά που είναι ευάλωτα, κοινωνικά αποκλεισμένα, κ.λπ.

ΑΙΤΗΜΑ 11 –   Εκπαίδευση – επιμόρφωση για τα θέματα της ισότητας

Πολύ σημαντικό θέμα είναι η συστηματική και επαρκής εκπαίδευση – επιμόρφωση – ευαισθητοποίηση των πολιτών, αστυνομικών, δικαστικών, δικηγόρων, υγειονομικών, εκπαιδευτικών, ειδικών επαγγελματιών, δημοσίων – ιδιωτικών υπαλλήλων κ.α. για την έγκαιρη διάγνωση, πρόληψη/καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των έμφυλων ανισοτήτων.

Ζητάμε την ένταξη του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής καθώς και των δικαιωμάτων των παιδιών όπως προβλέπονται στη Διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ως υποχρεωτικό μάθημα.

ΑΙΤΗΜΑ 12 – Αντιμετώπιση του σεξισμού, μισογυνισμού και ρατσισμού στα ΜΜΕ

Πολλά ΜΜΕ είναι γνωστό ότι διακινούν σεξιστικά, μισογυνικά και ρατσιστικά πρότυπα, παραβιάζοντας πολλές φορές ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, ενώ βγάζουν στη δημοσιότητα τμήματα από τις δικογραφίες ακόμη και ιατροδικαστικές εκθέσεις.

Οι γυναικείες οργανώσεις έχουν επανειλημμένα καταγγείλει αυτές τις πρακτικές στο ΕΣΡ αλλά χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το ΕΣΡ πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα για να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά αυτά τα φαινόμενα.

Ζητάμε να ενταχθούν στο πρόγραμμα των ΜΜΕ ενημερωτικές εκπομπές για την ισότητα των φύλων και την έμφυλη βία και να γίνεται συστηματική εκπαίδευση των δημοσιογράφων για τα θέματα αυτά.

Σας ευχαριστώ »

Σήμερα, Τρίτη 2/5/2023 ήμουν προσκεκλημένη στην εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργου Βούλγαρη στον Αθήνα 94,3 fm. Μίλησα για την αυριανή εκδήλωση με τίτλο «ΠΑΡΤΕ ΘΕΣΗ ενάντια στις έμφυλες ανισότητες» που διοργανώνει η Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών, καλώντας τα πολιτικά κόμματα να δεσμευτούν ότι θα εντάξουν τα αιτήματα των γυναικείων οργανώσεων στο πρόγραμμά τους.

Στην Πρωτοβουλία κατά των γυναικοκτονιών συμμετέχουν 24 γυναικείες οργανώσεις, που συνυπογράφουν τα κείμενα των θέσεων μας. Προσωπικά, συμμετέχω εκπροσωπώντας την Ομάδα Γυναικείων δικαιωμάτων της Κοινωνικής Παρέμβασης Δυτικά

 Ακούστε τη συνέντευξή μου στο παρακάτω αρχείο 

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΩΝ, που αποτελείται από 24 Γυναικείες Οργανώσεις και στην οποία συμμετέχω εκπροσωπώντας την Ομάδα Γυναικείων Δικαιωμάτων Κοινωνικής Παρέμβασης Δυτικά, δίνει στη δημοσιότητα ένα κείμενο αιτημάτων και διεκδικήσεων και καλεί τα κόμματα που έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους στις βουλευτικές εκλογές της 21/5/2023 να ενημερωθούν και να πάρουν θέση. 

Για το λόγο αυτό, διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση και προσκαλεί τα κόμματα να συμμετέχουν και να διατυπώσουν δημόσια τη θέση τους πάνω στα αιτήματα αυτά.  

Στην εκδήλωση καλούνται επίσης να συμμετέχουν βουλευτές/τριες, υποψήφιοι/ες βουλευτές/τριες, γυναικείες οργανώσεις και κάθε ενεργός πολίτης που πιστεύει στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Τα αιτήματά μας έχουν σταλεί στα κόμματα, σε συνοπτική και αναλυτική μορφή, όπως παρακάτω:

H επιστολή προς τα κόμματα με τον συνοπτικό κατάλογο των αιτημάτων μας

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΩΝ
Συνυπογράφουν 24 γυναικείες οργανώσεις

Το θέμα των γυναικείων δικαιωμάτων ως ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με την πλατφόρμα του Πεκίνου και με βάση όσα καθημερινά παίρνουν τον δρόμο της δημοσιότητας, αποδεικνύει ότι υπάρχει μακρύς δρόμος ακόμα για την κατάκτηση της ισότητας των φύλων. Παράλληλα, η χώρα μας βρίσκεται σήμερα στην τελευταία θέση του Δείκτη Ισότητας των Φύλων της EIGE (Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων) και στην 100^η θέση της έκθεσης για την ισότητα των φύλων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, παρότι διαθέτει ένα πλήρες νομικό πλαίσιο για την ισότητα και παρά τους πολύχρονους, συστηματικούς αγώνες του φεμινιστικού κινήματος.

Κατόπιν σχετικής έρευνας που διενεργήσαμε για τη λειτουργία των θεσμών και για την εφαρμογή του νομικού πλαισίου στην πράξη, διαπιστώσαμε σοβαρές αποκλίσεις από την αρχή της ισότητας, που μας προβληματίζουν έντονα και είναι ισχυρή μας πεποίθηση ότι ένα πλαίσιο γενναίων μεταρρυθμίσεων στον τομέα της ισότητας θα πρέπει να δρομολογηθεί άμεσα από τη νέα Κυβέρνηση.

Εν όψει των επερχόμενων εκλογών και με δεδομένο ότι οι γυναίκες αποτελούμε την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και πρέπει να έχουμε ενεργό λόγο στις  εξελίξεις και τις αποφάσεις που μας αφορούν, θέτουμε το αίτημα για συμπερίληψη στην ατζέντα των κομμάτων των αιτημάτων μας και διεκδικούμε θετική ανταπόκριση, ώστε από κοινού να υπάρξει δράση προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων.

Με βάση τα παραπάνω ζητούμε από τα κόμματα να υιοθετήσουν τα παρακάτω αιτήματά μας και τις διεκδικήσεις μας, να δεσμευθούν δημόσια υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων και να προβλέψουν θεσμούς και κονδύλια, ώστε να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς η ισότητα των φύλων:

1. Επανασύσταση – αναβάθμιση της υποβαθμισμένης από την παρούσα Κυβέρνηση Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων.  Αναθεώρηση των πολιτικών ισότητας και υιοθέτηση της διάστασης του φύλου (gender mainstreaming) παντού.

2. Δραστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας των γυναικών από την έμφυλη – ενδοοικογενειακή βία και τις συνέπειές τους. Ένταξη του όρου γυναικοκτονία στον ποινικό κώδικα και μέριμνα για τα ορφανά των γυναικοκτονιών.

3. Θέσπιση και λειτουργία επαρκώς εξοπλισμένων ενιαίων κέντρων αναφοράς για την προστασία των θυμάτων έμφυλης βίας (σεξουαλικής βίας/βιασμού) και τη διενέργεια των ιατρικών και άλλων απαιτούμενων εξετάσεων σε μεγάλα αστικά κέντρα.

4. Διεύρυνση – αναβάθμιση – βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας του δικτύου δομών καταπολέμησης της έμφυλης βίας και διασφάλιση αξιοπρεπών και σταθερών συνθηκών εργασίας του συνόλου των εργαζομένων.

5. Συστηματική – τακτική συγκέντρωση, επεξεργασία και δημοσίευση στατιστικών δεδομένων για την έμφυλη βία και τις έμφυλες ανισότητες από το Παρατηρητήριο της Γενικής Γραμματείας Ισότητας.

6. Αντιμετώπιση των παθογενειών της δικαστικής εξουσίας. Λειτουργία οικογενειακών δικαστηρίων, κατ΄ εφαρμογή του Ν. 2447/1996. Επίσπευση του χρόνου εκδίκασης των δικαστικών υποθέσεων. Επιμόρφωση δικαστικών λειτουργών.

7. Μέτρα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της δευτερογενούς θυματοποίησης των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας από την Ελληνική Αστυνομία, την Δικαιοσύνη και τις Υπηρεσίες Υποστήριξης. 

8. Κατάργηση Νόμου Τσιάρα Ν.4800/2021 περί αναμόρφωσης του οικογενειακού δικαίου και επαναφορά ρυθμίσεων του Νόμου 1329/83. Κρατική, οικονομική και κοινωνική μέριμνα για τα παιδιά των διαζευγμένων οικογενειών με βάση εισοδηματικά κριτήρια/ ιδιαιτέρως για τα παιδιά οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα ή παιδιά που είναι ευάλωτα, κοινωνικά αποκλεισμένα, κ.λπ.

9. Συστηματική και επαρκής εκπαίδευση – επιμόρφωση – ευαισθητοποίηση των πολιτών, αστυνομικών, δικαστικών, δικηγόρων, υγειονομικών, εκπαιδευτικών, ειδικών επαγγελματιών, δημοσίων – ιδιωτικών υπαλλήλων κ.α. για την έγκαιρη διάγνωση, πρόληψη/καταπολέμηση της έμφυλης βίας και των έμφυλων ανισοτήτων.

10. Λήψη μέτρων για την εξάλειψη των μισογυνικών, πατριαρχικών, σεξιστικών και ρατσιστικών στερεοτύπων και αντιλήψεων που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ.

11. Ισότιμη συμμετοχή γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ενδυνάμωση – Επιμόρφωση – Υποστήριξη των γυναικών υποψηφίων στις εκλογές με σκοπό την ισότιμη εκπροσώπηση σε όλα τα επίπεδα Πολιτικής 

12. Πρόληψη, καταπολέμηση και εντοπισμός των έμφυλων ανισοτήτων στους χώρους εργασίας.

Ακολουθεί στο επισυναπτόμενο κείμενο η ανάλυση των αιτημάτων μας με την τεκμηρίωση και τις αναλυτικές διεκδικήσεις μας

Οι υπογράφουσες γυναικείες οργανώσεις

1. Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης
2. Ελληνικό Δίκτυο για την Φεμινιστική Απεργία
3. Ένωση Ελληνίδων Νομικών
4. Ένωση Γυναικών Ελλάδας (Ε.Γ.Ε.)
5. Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας (ΕΔκΒ)
6. Γυναικεία ομάδα Αυτοάμυνας
7. ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ
8. Δίκτυο για την Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών
9. Δίκτυο Γυναικών Συγγραφέων κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ»
10. ΔΙΟΤΙΜΑ Κέντρο για τα Έμφυλα Δικαιώματα και την Ισότητα
11. Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών
12. ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΡΓΟΝ Σύλλογος Πολύτεκνων Μητέρων
13. Ομάδα Γυναικείων Δικαιωμάτων Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά
14. Οι μαμάδες Mother’s Wings Greece
15. Ομάδα γυναικών του συλλόγου κοινωνικής και Πολιτιστικής Παρέμβασης θρυαλλίδα
16. Ομάδα Γυναικών Πτολεμαΐδας
17. Πρωτοβουλία Γυναικών Πειραιά 
18. Σύλλογος εργαζομένων Γενικής Γραμματείας Ισότητας των φύλων «Δώρα Κατσιβαρδάκου»
19. Σωματείο Γυναικείων Δικαιωμάτων «ΤΟ ΜΩΒ»
20. Φεμινιστική Συλλογικότητα ΘΕΟΔΩΡΑ 
21. ΧΕΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
22. Artivism Movement
23. NIMERTIS ACTIONART ΝΠΙΔ
24. STRONG ME, Κίνημα για την πρόληψη & καταπολέμηση της έμφυλης βίας.

Χρόνια Πολλά και Aναστάσιμα με αγάπη και αλληλεγγύη για όλον τον κόσμο.

Και επειδή αυτές οι λέξεις είναι σπάνιες στις μέρες μας, προτείνω όσοι θέλουν να διαθέσουν λίγο από το γιορτινό τους χρόνο για να δουν στο ντοκιμαντέρ του Σπύρου Τέσκου «Νικαριά μου» (2010) τι σημαίνει πραγματική ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ισότητα και αγάπη χωρίς διαφημίσεις και τυμπανοκρουσίες.

Μαζί με άλλα πολύτιμα, το ντοκιμαντέρ αφηγείται τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής και σκέψης των κατοίκων του νησιού και εστιάζει σε ένα πανάρχαιο πασχαλινό έθιμο που οι ντόπιοι αποκαλούν «Μνημόσυνο», το οποίο αναβιώνει μέχρι σήμερα ανήμερα το Πάσχα στα χωριά της Βορειοδυτικής ακριτικής Ικαρίας. Στην αταξική, ισότιμη και ταυτόχρονα εκκεντρική κοινωνία της Ικαρίας, που ποτέ δεν υπήρχαν, ούτε σήμερα υπάρχουν, πλούσιοι και φτωχοί. «Κι αν ένας σήμερα έχει παραπάνω λεφτά είναι αδιανόητο να το δείξει».

Αλλά, δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν επίσης εργάτες και αφεντικά. Στην Ικαρία οι δουλειές ακόμη και σήμερα αρκετές φορές γίνονται με το έθιμο της «αλλαξιάς», δηλαδή οι συγχωριανοί προσφέρουν την εργασία τους χωρίς χρήματα σε όποιον συγχωριανό τους έχει ανάγκη και αυτός τους το ανταποδίδει, όποτε αυτοί τον χρειαστούν.

Το έθιμο έχει ως εξής:

Αρκετές μέρες πριν τη Λαμπρή, όσοι έχουν τη δυνατότητα προσφέρουν (ανώνυμα) ρίφι ή ρασκό όπως λέγεται το άγριο κατσίκι στην ικαριώτικη διάλεκτο, ψωμί και κρασί για τη μνήμη των νεκρών. Κανείς όμως δεν ξέρει ούτε ποιός πρόσφερε, ούτε πόσο πρόσφερε.

Οι προσφορές συγκεντρώνονται σε έναν κοινό δημοτικό χώρο και το κρέας ψήνεται την ημέρα της Λαμπρής σε μεγάλα καζάνια.

Στο γιορτινό τραπέζι κάθονται όλοι οι χωριανοί, αλλά και οι ξένοι, ανεξάρτητα αν είχαν τη δυνατότητα να προσφέρουν κάτι ή όχι.

Μετά γίνεται η μοιρασιά και προσδιορίζεται το «ψυχομέτρι», δηλαδή η ισόποση για όλους μερίδα που αναλογεί στον κάθε χωριανό και ξένο που θα καθίσει στο τραπέζι της Λαμπρής. Τρώνε, πίνουν και γλεντούν.

---

Το «Μνημόσυνο» είναι ένα μικρό μόνο παράδειγμα για τον αυθεντικό και ιδιαίτερο τρόπο ζωής και σκέψης των κατοίκων του νησιού, που από το 1947 και μετά, στα μαύρα χρόνια της εξορίας, στάθηκαν στο πλευρό των 15.000 περίπου εξορίστων, τους φιλοξένησαν στα φτωχικά τους σπίτια, τους έδωσαν να φάνε από το φτωχικό τους πιάτο και τους έκαναν ισότιμα μέλη της οικογένειάς τους.

Το θέμα του ντοκιμαντέρ κυκλοφόρησε το 2011 σε συλλεκτική έκδοση μαζί με το DVD της ταινίας με το παρακάτω συνοδευτικό κείμενο :

«Μπορεί μια ιδανική κοινωνία, στηριγμένη στην αγάπη, την αλληλεγγύη και την ισότητα να αναπτυχθεί σε έναν τόπο χωρίς την επιβολή της από εξουσίες; Η ιστορία λέει όχι. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Ένα νησί του Αιγαίου, η Ικαρία, έχει εδώ και αιώνες αναπτύξει τέτοιες κοινωνικές δομές που θα τις ζήλευαν και οι πιο ιδεατές κοινωνίες. Όχι όμως προσπαθώντας να αναπτύξει κάποια φιλοσοφική σχολή, αλλά επειδή η αναγκαιότητα της επιβίωσης έσπρωξε τους κατοίκους να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο. Η ταινία είναι μία καταγραφή αυτού του τρόπου ζωής και φιλοσοφίας τους, που κινδυνεύει σοβαρά λόγω της «ανάπτυξης» στο νησί».

Κάπως έτσι είναι η άνοιξη που ονειρεύομαι

Αναμφισβήτητα, η κρίση της πανδημίας ανέδειξε την τεράστια αξία της δημόσιας υγείας για όλους χωρίς εξαιρέσεις, που θα πρεπε να είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη και υποχρέωση κάθε πολιτείας. Eίναι όμως;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας έχει αξία να υπενθυμίσουμε, σε όσους εύκολα ξεχνούν και να ενημερώσουμε τη γενιά των millennials και τη γενιά Z που δεν γνωρίζει, ότι η δημόσια υγεία στην Ελλάδα δεν προήλθε από παρθενογένεση.

👉👉Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) είναι έργο ΠΑΣΟΚ, με εμπνευστή και Ιδρυτή την πρώτη Κυβέρνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου.

👉 👉 Άνοιξε τις πύλες του στις 7 Οκτωβρίου 1983 και παρείχε δωρεάν υπηρεσίες υγείας στα 10 εκατομμύρια του ελληνικού πληθυσμού.

👉 👉Έδωσε έμφαση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, με την ίδρυση Κέντρων Υγείας για πρώτη φορά και στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας

👉👉Με το ΕΣΥ αναβαθμίστηκαν τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα και ανασυγκροτήθηκαν διοικητικά

👉👉Παράλληλα, ιδρύθηκε το 1983 για πρώτη φορά το ΕΚΑΒ και ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων για τον έλεγχο της ασφάλειας, ποιότητας και αποτελεσματικότητας των φαρμάκων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά

👉👉Το 2000 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατέταξε το ΕΣΥ δέκατο τέταρτο παγκοσμίως στις γενικές επιδόσεις του

👉👉Το 2010 με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, που θεσμοθέτησε η Κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου, μπήκε φραγμός στην κερδοσκοπία και την υπερτιμολόγηση των φαρμάκων, με συνέπεια να εξοικονομούνται δις ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Και για να έρθουμε στο σήμερα και για να ξέρουμε που πρέπει να ρίξουμε την ψήφο μας στις 21 Μαϊου 👇👇👇

👉👉Πριν 4 μήνες, στις 2 Δεκεμβρίου 2022 η Κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθέτησε με νόμο τη μερική ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις από υγειονομικούς, γιατρούς και πολίτες.

Το πουλόβερ της δημόσιας υγείας μπορεί να έχει αρχίσει να ξηλώνεται από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά εμείς έχουμε τη δύναμη να το σταματήσουμε πριν να είναι πολύ αργά. Η υγεία είναι δημόσιο αγαθό και είναι αδιαπραγμάτευτος ο δημόσιος χαρακτήρας της .

Σήμερα γιορτάζουμε την Εξέγερση των Επαναστατημένων Ελλήνων ενάντια στην τουρκική σκλαβιά.

Χρόνια πολλά στην ελληνική Επανάσταση και στους απανταχού Επαναστάτες. Καλή Λευτεριά σε όλες τις ελεύθερες ψυχές, που δεν υποτάσσονται και ελεύθερα σκέφτονται και πράττουν. Καλή Λευτεριά σε κάθε αδύναμο, σε κάθε κυνηγημένο επί της γης

Με αφορμή τη σημερινή μέρα θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία από το νησί μου, την ανυπότακτη Ικαρία, από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Γιατί η αληθινή ιστορία γράφεται από τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που δίνουν τις μάχες με τα κάθε φορά θηρία χωρίς να βάζουν μπροστά την ασφάλεια και το Εγώ τους.

Τα χρόνια λοιπόν της Τουρκοκρατίας η παρουσία των Οθωμανών στο νησί περιοριζόταν στην παρουσία του στρατιωτικού Διοικητή, του καϊμακάμη και του φοροεισπράκτορα που ερχόταν στο νησί από τη Σάμο πότε – πότε για να εισπράξει τους φόρους.

Ο καϊμακάμης στην προσπάθειά του να εισπράξει τον φόρο από κάποια χωριά της Μεσσαριάς, συναντούσε την αντίσταση των κατοίκων που του λεγαν πως δεν έχουν χρήματα να δώσουν, ούτε να φάνε , ούτε να καλλιεργήσουν.

Κάποτε ο αγάς της Χίου, στον οποίο υπαγόταν το νησί, αποφάσισε να στείλει έναν καδή για να δικάσει τους ανυπότακτους Ικαριώτες.

Όμως, οι Ικαριώτες, που τον μετέφεραν πάνω σε φορείο για να τον ανεβάσουν από τα παράλια στα ορεινά χωριά της Μεσαριάς, έριξαν τον καδή στο γκρεμό, στο κακό Καταβασίδι, ψηλά στον Αθέρα. Στο στρατιωτικό απόσπασμα που έστειλε ο αγάς της Χίου στο νησί για να βρει τους υπαίτιους, η απάντηση όλων των Ικαριωτών στο ερώτημα «ποιός έριξε τον καδή στον γκρεμό» ήταν ενιαία: «Ούλοι ‘μείς Εφέντη». Και έτσι ο Αγάς αποφάσισε να μην τιμωρήσει κανέναν και δεν ξανάστειλε καδή στο νησί.

Αυτή η φράση, το «Ούλοι ‘μεις Εφέντη» έμεινε σαν σύμβολο της αλληλεγγύης που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει ακόμη την τοπική κοινωνία. Την ουτοπική – ιδανική κοινωνία των απλών και ελεύθερων Ικαριωτών.

Η συμμετοχή μου στον ανοιχτό περίπατο Open Walk Athens των Atenistas στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας την Κυριακή που μας πέρασε, έγινε η αφορμή να αναρωτηθώ πόσοι από τα 4 εκατομμύρια και πλέον πολίτες που ζουν, εργάζονται ή επισκέπτονται την Αθήνα, γνωρίζουν πραγματικά την πόλη και τις αυθεντικές χαμένες της ταυτότητες.

Ακολουθώντας την προτεινόμενη διαδρομή, βρέθηκα στη συνοικία Γεράνι, μια πολύ γνώριμη και πολύ ζωντανή κάποτε γειτονιά της Αθήνας, που βρίσκεται πίσω από το δημαρχιακό μέγαρο και σήμερα είναι το κέντρο της μπαγκλαντέζικης κοινότητας.

Σε αυτή τη γειτονιά που, ως τη δεκαετία του 1980 περίπου, ήταν γεμάτη από τυπογραφεία και τυπώνονταν οι πιο γνωστές εφημερίδες και περιοδικά, δύο βήματα από την Πολυκλινική Αθηνών, που τότε ήταν ίσως η μοναδική δημόσια δομή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κάτι σαν προάγγελος του ΕΣΥ, επί της οδό Σωκράτους στον αριθμό 39 υπάρχει ακόμη, ανακαινισμένο αλλά ίδιο όπως παλιά, ένα κτίριο που είναι γεμάτο από αγαπημένες μνήμες από τα δικά μου παιδικά χρόνια.

Ο 4ος όροφος του κτιρίου, πάνω ακριβώς από το Ταμείο Εμπόρων που ήταν στον 3ο, φιλοξενούσε για δεκαετίες και ως το τέλος της δεκαετίας του 1980 την βιοτεχνία ενδυμάτων του δικού μου μπαμπά, που ένα φεγγάρι έφτασε να απασχολεί 40 εργαζόμενους, ενωμένοι και αγαπημένοι όλοι σαν μια οικογένεια.

Μετά, όταν άνοιξε το εμπόριο, ήρθαν οι πολυεθνικές και οι εισαγωγές και ξεκίνησε η κάτω βόλτα όπως συνήθιζε να λέει, μέχρι που η επιχείρηση έκλεισε μαζί με τη συνταξιοδότηση του μπαμπά.

Είναι θεαματικό πως μια μικρή βόλτα ξαναζωντάνεψε μπροστά μου την ταυτότητα μιας παλιάς γειτονιάς της Αθήνας της δεκαετίας του 1960, που έχει χαθεί.

Είναι θεαματικό πώς γύρισα 50 χρόνια πίσω και ξαναθυμήθηκα τα πάντα, σαν να ήταν χθες.

Την είσοδο της πολυκατοικίας με τις σιδεριές, ίδια έως σήμερα, που έβγαζε σε μια μικρή εσωτερική στοά, κάτι σαν μικρή πυλωτή.

Το καφενεδάκι μέσα στη στοά, απέναντι από το παμπάλαιο ασανσέρ, που κλασικά δινόταν η ίδια παραγγελία, κάθε φορά που πηγαίναμε για επίσκεψη ή όταν πήγαινα μαζί του από το πρωί στη δουλειά, τάχα για να τον βοηθήσω, όταν δεν είχα σχολείο: Βυσινάδα, υποβρύχιο, ή γλυκό του κουταλιού.

Τον ήχο από τις ραπτικές μηχανές, τα τόπια τα κασμίρια, τα τεράστια ψαλίδια χειρός και μηχανής, τα τραπέζια κοπής και ο μπαμπάς που τοποθετούσε με χειρουργική δεξιότητα τα υφάσματα το ένα πάνω στο άλλο και κυριολεκτικά τα χάιδευε για να τα ισιώσει πριν τα κόψει με τα πατρόν.

Το σουβλατζίδικο και το μικρό εστιατόριο στη στοά του Ειρηνοδικείου στη Λυκούργου, που πηγαίναμε με το μπαμπά στο διάλειμμα για φαγητό.

Τα μελομακάρονα κάθε Χριστούγεννα από το ζαχαροπλαστείο Ρωσσικόν στην οδό Πανεπιστημίου, που θυμάμαι με εντυπωσίαζε το πολύ όμορφο χάρτινο κουτί του.

Νοσταλγίες μιας παλιάς αγαπημένης εποχής και του πιο αγαπημένου δικού μου ανθρώπου από την παιδική μου ηλικία, που από τη μνήμη μου δεν έχουν και δεν πρόκειται να σβήσουν